613 Duchowych Przykazań - ZakochanywBiblii - cda.pl

LOGOWANIE
- lub
  zaloguj przez facebook zaloguj przez gmail
  Zapomniałeś hasła? Kliknij tutaj, aby odzyskać hasło!
REJESTRACJA

CDA Premium (14649)
Dla dzieci
Strona główna
Wideo użytkowników

Zakochany w Biblii

+ Napisz wiadomość

88654 odsłon wideo

Dołączył(a): 2019-12-23

Foldery

Folder główny( 4 / 367 )

Folder główny / 613 Duchowych Przykazań

[..] (Przejdź wyżej)

Nazwa:
od Z do A
od A do Z
Data dodania:
najnowsze
najstarsze

lista
duże ikony

Filmy Gry Obrazki

Nie będziesz kradł.

503. O czym mówi siódme przykazanie?
Siódme przykazanie mówi o poszanowaniu i powszechnym przeznaczeniu dóbr, o własności prywatnej dóbr, o szacunku dla osób i ich dóbr oraz integralności stworzenia. Kościół znajduje w tym przykazaniu także podstawy swojej nauki społecznej, która obejmuje słuszne postępowanie w działalności gospodarczej, w życiu społecznym i politycznym, prawo i obowiązek pracy ludzkiej, sprawiedliwość i solidarność miedzy narodami, miłość do ubogich.

506. Co nakazuje siódme przykazanie?
Siódme przykazanie nakazuje poszanowanie dóbr innych przez praktykowanie sprawiedliwości i miłości, umiarkowania i solidarności. W szczególności domaga się dotrzymywania obietnic i przestrzegania zawartych umów; naprawienia popełnionej niesprawiedliwości i zwrotu rzeczy bezprawnie nabytej; poszanowania integralności stworzenia przez roztropne i umiarkowane korzystanie z bogactw mineralnych, roślinnych i zwierzęcych całego świata, ze specjalną troską wobec rodzajów zagrożonych wyginięciem.

508. Czego zakazuje siódme przykazanie?
Siódme przykazanie zakazuje przede wszystkim kradzieży, która polega na przywłaszczeniu sobie dobra drugiego człowieka wbrew racjonalnej woli właściciela. Ma to miejsce w przypadkach niesprawiedliwych wynagrodzeń; w spekulacjach, które sztucznie podwyższają ceny towarów w celu osiągnięcia korzyści ze szkodą dla drugiego człowieka; w fałszowaniu czeków i rachunków. Zabrania ponadto oszustw podatkowych i handlowych, świadomego wyrządzania szkody własności prywatnej lub publicznej. Zakazuje także lichwy, korupcji, prywatnego nadużywania dóbr społecznych, źle wykonanych prac, marnotrawstwa.

512. Co sprzeciwia się nauce społecznej Kościoła?
Sprzeczne z nauką społeczną Kościoła są systemy gospodarcze i społeczne, które godzą w fundamentalne prawa osoby lub czynią z zysku wyłączną normę i ostateczny cel swej działalności gospodarczej. Dlatego Kościół odrzuca ideologie związane w czasach współczesnych z komunizmem albo z ateistycznymi i totalitarnymi formami socjalizmu. Ponadto odrzuca w praktyce kapitalizmu indywidualizm oraz absolutny prymat prawa rynku nad pracą ludzką.

520. Z czego czerpie natchnienie miłość ubogich?
Miłość ubogich czerpie natchnienie z Ewangelii błogosławieństw i z przykładu Jezusa, z Jego stałej uwagi poświęconej ubogim. Jezus powiedział: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25,40). Miłość ubogich obejmuje nie tylko ubóstwo materialne, lecz również liczne formy ubóstwa kulturowego, moralnego i religijnego. Uczynki miłosierdzia co do duszy i co do ciała oraz liczne instytucje dobroczynne, które powstały w ciągu wieków, są konkretnym świadectwem miłości na rzecz ubogich, charakteryzującej uczniów Jezusa.

2447 Uczynkami miłosierdzia są dzieła miłości, przez które przychodzimy z pomocą naszemu bliźniemu w potrzebach jego ciała i duszy. Pouczać, radzić, pocieszać, umacniać, jak również przebaczać i krzywdy cierpliwie znosić - to uczynki miłosierdzia co do duszy. Uczynki miłosierdzia co do ciała polegają zwłaszcza na tym, by głodnych nakarmić, bezdomnym dać dach nad głową, nagich przyodziać, chorych i więźniów nawiedzać, umarłych grzebać. Spośród tych czynów jałmużna dana ubogim jest jednym z podstawowych świadectw miłości braterskiej; jest ona także praktykowaniem sprawiedliwości, która podoba się Bogu.
#Dekalog
#613DP

04:34720p 161 04:34DP036 Zakaz kradzieży (Wj 20, 15) 720p

Dodał: ZakochanywBiblii

Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.

521. Każda osoba jest powołana do szczerości i prawdomówności w swoim działaniu i mówieniu. Każdy ma obowiązek poszukiwania prawdy i przylgnięcia do niej oraz podporządkowania całego swego życia wymaganiom prawdy. W Jezusie Chrystusie prawda Boża objawiła się w pełni: On jest Prawdą. Kto idzie za Jezusem żyje Duchem Prawdy i wystrzega się dwulicowości, udawania i obłudy.

522. Chrześcijanin powinien dawać świadectwo prawdzie ewangelicznej we wszystkich dziedzinach swej działalności publicznej i prywatnej, nawet za cenę ofiary własnego życia, jeśli to konieczne. Męczeństwo jest najwyższym świadectwem złożonym prawdzie wiary.

523. Ósme przykazanie zakazuje:
fałszywego świadectwa i krzywoprzysięstwa, kłamstwa;
pochopnego sądu, obmowy, zniesławienia, oszczerstwa, które niszczą dobre imię i cześć bliźniego, do których ma prawo każda osoba;
pochlebstwa, służalczości, chełpliwości, przede wszystkim gdy zmierzają do popełnienia grzechów ciężkich lub do osiągnięcia niegodziwych korzyści;
Wykroczenie popełnione przeciw prawdzie domaga się naprawienia krzywd.

524. Ósme przykazanie domaga się poszanowania prawdy, kierowanego roztropną miłością: w komunikacji i w przekazie informacji należy brać pod uwagę dobro osobiste i dobro wspólne, poszanowanie życia prywatnego, niebezpieczeństwo zgorszenia; w strzeżeniu tajemnic zawodowych, które powinny być zawsze zachowane, z wyjątkiem przypadków szczególnych z powodu ważnych motywów. Wymagane jest także poszanowanie tajemnic powierzonych w sekrecie.

#Dekalog
#613DP

02:25720p 170 02:25DP037 Zakaz fałszywego świadczenia (Wj 20, 16) 720p

Dodał: ZakochanywBiblii

Nie będziesz pożądał domu twojego bliźniego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twego bliźniego.

527. Dziewiąte przykazanie domaga się przezwyciężenia pożądliwości cielesnej w myślach i pragnieniach. Walka z pożądliwością cielesną prowadzi przez oczyszczenie serca i praktykowanie cnoty umiarkowania.

528. Dziewiąte przykazanie zakazuje kultywowania myśli i pragnień związanych z czynami zakazanymi przez szóste przykazanie.

2517 Serce jest siedzibą moralnego wymiaru osobowości: Z serca... pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne (Mt 15, 19). Walka z pożądliwością cielesną domaga się oczyszczenia serca i praktykowania umiarkowania.

2518 Szóste błogosławieństwo zapowiada: Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą (Mt 5, 8). Czyste serca oznaczają tych, którzy dostosowali swój umysł i swoją wolę do Bożych wymagań świętości, zwłaszcza w trzech dziedzinach: miłości, Czystości, czyli prawości płciowej, umiłowania prawdy i prawowierności w wierze. Istnieje związek między czystością serca, ciała i wiary:

Wierni powinni wyznawać prawdy Symbolu wiary, ażeby wierząc, byli posłuszni; będąc posłuszni, uczciwie żyli; uczciwie żyjąc, oczyszczali swoje serca, a oczyszczając swoje serca, rozumieli to, w co wierzą.

2519 Sercom czystym jest obiecane widzenie Boga twarzą w twarz i upodobnienie do Niego. Czystość serca jest warunkiem wstępnym tego widzenia. Już dzisiaj uzdalnia nas ona do widzenia tak, jak widzi Bóg, przyjmowania drugiego człowieka jako bliźniego; uzdalnia nas do uznania ciała ludzkiego - naszego własnego i naszego bliźniego - za świątynię Ducha Świętego, przejaw Boskiego piękna.

529. Jak osiągnąć czystość serca?
Ochrzczony, za pomocą łaski Bożej i walcząc z nieuporządkowanymi pragnieniami, osiąga czystość serca przez cnotę i dar czystości, czystość intencji, czystość spojrzenia zewnętrznego i wewnętrznego, czuwanie nad uczuciami i wyobraźnią, modlitwę.

530. Jakie są inne wymagania czystości?
Czystość domaga się wstydliwości. Wstydliwość chroni intymność osoby i związana jest z czystością, świadczy o jej czujności. Kieruje ona spojrzeniami i gestami, które odpowiadają godności osób i godności ich zjednoczenia. Wyzwala z szerzącego się erotyzmu i usuwa to wszystko, co sprzyja nieprzyzwoitej ciekawości. Domaga się także oczyszczenia klimatu społecznego przez nieustanną walkę z permisywizmem obyczajów, który opiera się na błędnej koncepcji wolności ludzkiej.

531. Dziesiąte przykazanie stanowi dalszy ciąg i uzupełnienie przykazania dziewiątego, domaga się postawy szacunku w odniesieniu do własności cudzej i zabrania chciwości, nieumiarkowanego pożądania dóbr innych i zazdrości, która oznacza smutek doznawany z powodu dobra drugiego człowieka i nieumiarkowane pragnienie przywłaszczenia go sobie.

532. Jezus nakazuje swoim uczniom, by przedkładali Go nad wszystko i nad wszystkich. Oderwanie się od bogactw - według ducha ubóstwa ewangelicznego - i powierzenie się Opatrzności Bożej, która wyzwala z niepokoju o jutro, przygotowuje szczęście ubogich w duchu: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie (Mt 5,3).

Nie wystarcza nie czynić zła. Trzeba też nie pragnąć tego robić. Kto dzisiaj pragnie zła jutro z pewnością je popełni. Stąd kto pożądliwie patrzy na kobietę popełnia z nią cudzołówstwo w swoim sercu. Natomiast ten, który pragnie czynić dobro dzisiaj i codziennie, to tak jakby już je czynił, nawet jeśli choroba lub inne przeszkody mu przeszkadzały w przejściu do czynów. (...) Ludzie dobrej woli, którzy tak żyją (mają albo dobre czyny albo pragnienie ich wykonania i męczeństwo niemożności ich wykonania - to pragnienie jest bardziej pochłaniające niż same czyny) ci ludzie posiadają mądrość duchową, praktykują prawo Miłości i prawo boskiego Dekalogu i dochodzą do wiecznej chwały. Są prawdziwymi synami Bożymi, żyją według ducha, nawet jeśli muszą walczyć z atakami złego i ciała, są wierni porządkowi, harmonii i miłości Boga i bliźniego i w końcu zjednoczą się z wieczną Doskonałością. Podczas gdy ci, którzy dobrowolnie wybierają mądrość ciała, przeciwniczki Boga i Jego Prawa, po ludzkim triumfie nieczystym i przejściowym spotkają się z rozpaczą bycia odrzuconymi przez Boga, spotkają się z przerażeniem Otchłani której królem jest szatan. (Maria Valtorta, komentarz do Rz 8, 6-8 (26.01.1950).

#Dekalog
#613DP

06:19720p 169 06:19DP038 Zakaz pożądania rzeczy należącej do bliźniego (Wj 20, 17) 720p

Dodał: ZakochanywBiblii

ks. Gobbi: https://sites.google.com/view/zakochanywbiblii/tematy-biblijne/maryja-wyja%C5%9Bnia-apokalips%C4%99-ks-gobbi

Nie pozwolisz żyć czarownicy. (Wj 22, 17)
Zapoznajemy się z Kodeksem Przymierza, który wskazuje na konkretne sposoby wdrażania Dekalogu w życiu osobistym i społecznym. Dekalog nie jest zbiorem wartości służącym dobremu samopoczuciu lub prywatną ścieżką rozwoju osobistego. Prawo Boże służy również dobrej organizacji społecznej, dba o zdrowie publiczne, a więc jest Prawem powszechnym w społeczności Ludu Bożego.
Bardzo ważne jest zrozumienie tego faktu, ponieważ wróg Boga (czyli szatan) czyni wszystko co możliwe, aby odepchnąć Boże Prawo ze strefy publicznej do strefy prywatnej. Masoneria, która jest karną armią szatana, od trzystu lat promuje ideę rozdzielenia Kościoła od państwa. Ta idea znalazła ostatnio zwolenników nawet wśród kapłanów, biskupów i teologów! Doszło do tego, że Szymon Hołownia, katolicki kandydat na prezydenta RP popierany przez szerokie grono biskupów, księży i zakonników, wpisał temat rozdzielenia Kościoła od państwa jako swoje główne hasło wyborcze, na równi z prawem do zabijania bezbronnych ludzi oraz z planem zniszczenia instytucji rodziny. To pokazuje w jakim opłakanym stanie znajdują się dzisiaj niektórzy hierarchowie Kościoła Katolickiego, skoro wielu z nich otwarcie popiera masońskie (a więc szatańskie) postulaty.
Wróćmy do Kodeksu Przymierza, który jest zastosowaniem ducha Dekalogu w życiu nie tylko osobistym, ale i zbiorowym. Na początku Kodeksu Przymierza mieliśmy prawa kazuistyczne, czyli takie, które dają wskazówki dla rozstrzygnięcia konkretnych problemów życiowych. Prawo kazuistyczne jest sformułowane na zasadzie: jeśli zdarzy się to a tamto, wówczas postąpisz tak i tak. W siedemnastym wersecie nagle spotykamy przepis apodyktyczny: Nie pozwolisz żyć czarownicy, kropka. Nie jest podane jakiekolwiek uzasadnienie.
To prawo stosuje się na równo do mężczyzn jak i do okbiet (por. Kpł 19, 31; 20, 6.27; Pwt 18, 10-11). Czarownicą lub czarownikiem jest ktoś, kto świadomie zadaje się z szatanem i uprawia różne zabobonne praktyki w celu uzyskania korzyści dla siebie. Konsekwencją takiego czynu jest śmierć duchowa (niewidoczna dla oczu), którą można społecznie uwidocznić poprzez nałożenie kary śmierci. Kara przewidywana przez prawodawcę nie musi pociągać za sobą fizycznej kary śmierci, może być realizowana symbolicznie poprzez nałożenie kary ekskomuniki, która wyklucza winowajcę ze wspólnoty zbawionych.
I tak na przykład każdy katolik, który wstąpił do loży masońskiej zostaje automatycznie ekskomunikowany ipso facto, bo stał się zagrożeniem dla integralności Ludu Bożego. Prawodawca chce to zagrożenie publicznie napiętnować. W obronie stabilności społecznej niezbędny jest radykalizm, o czym niestety Kościół Katolicki zapomniał od ponad stu lat, z zapłakanymi skutkami widocznymi dzisiaj nawet dla słabo zorientowanych ludzi. Pozwala się, żeby w Bożej owczarni grasowały wilki w owczych skórach - wielu ludzi jest zdezorientowanych i odchodzi od wiary. Gdyby ktoś miał jeszcze miał wątpliwości w tym temacie, odsyłam do orędzi Niepokalanej Maryi w La Salette lub do tych przekazanych księdzu Gobbiemu (link w opisie filmu).

Wracając do kategorycznej niezgody na to, żeby w społeczności zbawionych grasowały czarownicy, w historii doprowadziło to do tego, że dla odprawiania swoich rytuałów musieli oni spotykać się w nocy na środku lasu, aby nikt ich nie odkrył. Taka sytuacja jest objawem zdrowego społeczeństwa nie tolerującego na przykład tego, żeby ktoś wyrzeźbił figurę pogańskiego bóstwa i zaprosił wspólników do śpiewania i tańczenia wokół niej, do bicia pokłonów i palenia kadzideł przed nią. Osoba organizująca takie harce można uznać za czarownika i należy taką osobę stanowczo upominać.
Ale jeżeli taki czarownik organizuje te śpiewy i tańce w nocy na cmentarzu, ciężar tego czynu jest poważniejszy, bo oprócz uprawiania zabobonnych rytuałów dochodzi zbezczeszczenie grobów.
Jeżeli ten sam czarownik włamuje się do jakiegoś kościoła, śpiewa i tańczy wokół pogańskiego bóstwa na środku świątyni, ciężar tego czynu jest jeszcze poważniejszy, bo zbezcześcił świątynię pańską.
Jeżeli ten sam czarownik popełnia takie czyny nie pod osłoną nocy ale w biały dzień na oczach wszystkich, ciężar tego czynu jest dużo poważniejszy, bo dochodzi wina zgorszenia.
Otóż wszystkie powyższe okoliczności obciążające zostały dokonane podczas tzw. synodu Amazońskiego w Watykanie, kiedy grupka biskupów śpiewała i tańczyła na cześć Paczamymy, pogańskiej bogini płodności, matki-ziemi (jak oficjalnie przyznaje się oficjalny serwis Vatican News link), w biały dzień na oczach kamer, w bazyliki świętego Piotra zbudowanej nad katakumbami, czyli nad grobem setek męczenników Trudno o większe zbezczeszczenie.

Słowa kluczowe (dla wyszukiwarek)
Biblia Pięcioksiąg Tora
Stary Testament Tanach
Księga Wyjścia Szemot Exodus
Mojżesz Aaron faraon
Judaizm Religia żydowska Żydzi

11:43720p 139 11:43DP062 Nie pozwolisz żyć czarownicy (Wj 22, 17) 720p

Dodał: ZakochanywBiblii

Jeśli pożyczysz pieniądze ubogiemu z mojego ludu, żyjącemu obok ciebie, to nie będziesz postępował wobec niego jak lichwiarz i nie każesz mu płacić odsetek. (Wj 22, 24)
Bóg zakazuje lichwy. Lichwa jest pożyczaniem na procent, jest oferowaniem kredytów konsumpcyjnych lub mieszkaniowych. Nie wolno tego robić. Takie jest prawo Boże. Takie jest też obowiązujące nauczanie Kościoła, na przykład znajdziemy zakaz lichwy w punkcie 508 Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego.
Jak to się ma do tego, że obecny światowy system finansowy w całości opiera się na lichwie? Dlaczego nikt już nie upomina banków i innych instytucji finansowych za to, że ich podstawowa działalność jest niemoralna i szkodliwa? Dlaczego wielu uczciwych katolików pracuje w tych instytucjach nie wiedząc o tym, że biorą udział niemoralnym przedsięwzięciu? Dlaczego jako dziecko na lekcji religii usłyszałem od znakomitych księży, że lichwa zależy od wysokości oprocentowania? Że pożyczka oprocentowana 5% nie jest lichwą, podczas gdy dopiero pożyczka 15-procentowa byłaby już lichwą?
Dlatego, że ludzki mózg jest niezdolny do wyobrażenia sobie postępu wykładniczego (lub geometrycznego). Na załączonym wykresie widać trzy rodzaje wzrostu. Linia czerwona obrazuje postęp liniowy. Znamy i czujemy liniowy wzrost. Linia zielona obrazuje wzrost wykładniczy. Linia zielona na początku rośnie bardzo powoli kiedy zaczynamy spłacać kredyt wydaje nam się, że zrobiliśmy dobry interes biorąc pożyczkę. Ale zauważcie, że z czasem dług odsetkowy rośnie pionowo w górę (zielona linia), niezależnie od tego czy pożyczka była zawarta na 5 czy na 15%. Na końcu dług zawsze zmiażdży ubogiego. Na końcu lichwiarz zawsze zgarnia wszystko. Tak się kończy lichwa, czyli pożyczanie na procent, niezależnie od wysokości odsetek. Od wysokości odsetek zależy tylko jak szybko te wydarzenia nastąpią.

Na tym postępie wykładniczym bazuje wielki przekręt znany pod nazwą międzynarodowego systemu finansowego. Został bardzo dokładnie opisany przez belgijskiego profesora Paul Jorion. Jego książki niestety nie zostały jeszcze przetłumaczone na język polski. Za to polecam śledztwo kanadyjskiego dziennikarza Paul Grignon o tytule Pieniądz jako dług (film z polskimi napisami: youtu.be/LdWUdmSTCj4). Po obejrzeniu tego filmu uświadomicie sobie, że współczesny system finansowym jest największym oszustwem wszech czasów. Przy czym nie jest zwykłym przekrętem lokalnej grupy przestępczej, ale ma wpływ na ogólnoświatową gospodarkę, na podatki, na szkolne programy edukacyjne, na życie społeczne, polityczne i wojskowe.
Zrozumienie mechanizmów lichwiarskiego systemu pieniężnego pozwala nam dojść do wniosku, że lichwa jest przyczyną bezrobocia, niewolnictwa i nawet większości wojen ostatnio prowadzonych na świecie. Świat finansowy otrzymał dzięki lichwie tak miażdżącą pozycję w społeczeństwach, że żaden rząd narodowy nie może zagrażać jego interesom. Dopóki będzie istniał lichwiarski system finansowy, każda demokracja jest iluzją, grą pozorów, sposobem na kontrolowanie mas społecznych.
Można by długo jeszcze opisywać te mechanizmy, ale Bóg tego nie robi. Bóg nie tłumaczył Izraelitom różnicy między postępem liniowym a geometrycznym, nie wyjaśnia im konsekwencji zezwalania na działalność lichwiarzy. Bóg prosi o wiarę i zaufanie w Jego Słowie. Prawo Boże zakazuje lichwy. Katechizm zakazuje lichwy. A jednak nie doinformowani katolicy pracują w bankach i innych instytucjach lichwiarskich, nie wiedząc o tym, że pracują przy tworzeniu ogromnej struktury grzechu. Czy żaden katolik w historii nigdy nie utworzył banku dającego nieoprocentowane pożyczki? Owszem takie próby zostały podjęte (np. banki czasu), ale zostały zawsze skutecznie zniszczone przez lichwiarzy, którym przecież nie leży w interesie, żeby powstawały banki spoza systemu lichwiarskiego.
Można jeszcze zadać sobie pytanie, że skoro Bóg w Prawie Mojżeszowym zabrania lichwy, dlaczego znakomita część lichwiarzy jest starozakonna? Odpowiedź na to pytanie jest związana z następującym rozumowaniem rabinów: skoro nie wolno pożyczać na procent swojemu bliźniemu, w takim razie kto jest moim bliźnim? Na przestrzeni wieków różni rabini dawali różne odpowiedzi na to pytanie. Religia talmudyczna przyjęła taką interpretację, że bliźnim jest wyznawcą religii starozakonnej. Talmudyści nie mają natomiast oporów moralnych dla bycia lichwiarzami wobec chrześcijan. Wystarcza im, że sami sobie nawzajem udzielają pożyczek bez procentu.

Słowa kluczowe (dla wyszukiwarek)
Biblia Pięcioksiąg Tora
Stary Testament Tanach
Księga Wyjścia Szemot Exodus
Mojżesz Aaron faraon
Judaizm Religia żydowska Żydzi

08:50720p 114 08:50DP068 Zakaz lichwy (Wj 22, 24) 720p

Dodał: ZakochanywBiblii

Nie będziesz się ociągał z ofiarą z obfitości zbiorów i soku wyciskanego w tłoczni. (Wj 22, 28)
Im głębiej poznajemy Prawo Boże, tym bardziej uświadamiamy sobie, że współczesna religia katolicka coraz bardziej odbiega od Bożych zamysłów. Od 150 lat Niepokalana Maryja Dziewica objawia się licznie na całym świecie, aby przywołać z powrotem swoje dzieci do głębokiej wiary poprzez nawrócenie, modlitwę, post i pokutę. Nawoływanie do pokuty było bardzo naglące w objawieniach fatimskich. Ludzie pytali siostrę Łucję, na czym ta pokuta ma polegać. Siostra Łucja tak odpowiedziała:
Bóg pragnie aby duszom wyjaśnić że prawdziwa pokuta, której on obecnie żąda, to przede wszystkim ofiara z wypełniania naszych religijnych i codziennych obowiązków i zachowywanie Bożego Prawa To ofiara, którą każdy z nas osobiście ponosi ażeby prowadzić życie sprawiedliwe z zachowywaniem Bożego Prawa.
Wbrew powszechnie dzisiaj panującej bylejakości, Bóg w Kodeksie Przymierza prosi nas o to, żeby nasze posłuszeństwo Prawu Bożemu było dokładne i SKRUPULATNE. To słowo zupełnie znikło ze współczesnych słowników religijnych, a jednak tego właśnie Bóg od nas żąda. Jeśli nie jako wyraz czystej sprawiedliwości, to przynajmniej niech będzie jako wyraz naszej pokuty.
Jezus Chrystus potwierdził, że od chrześcijan również oczekuje skrupulatności. Możemy to na przykład przeczytać w Ewangelii świętego Mateusza:
Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a tamtego nie opuszczać. (Mt 23, 23)
To zaś należało czynić, a tamtego nie opuszczać. - Czyli w Nowym Testamencie nie chodzi tylko o miłosierdzie i wiarę. Pan Jezus chce, żebyśmy oprócz miłosierdzia skrupulatnie przestrzegali wszystkich przepisów prawa moralnego, społecznego i liturgicznego. Księża w obecnych czasach niestety bardzo niedbale przestrzegają przepisów prawa, co Maryja zapowiedziała już w La Salette. Bardziej szczegółowo przedstawiła swoje przesłanie księdzu Gobbiemu:
Wola Boża zobowiązuje do codziennej wierności obowiązkom swojego stanu. Chodzi o wierność w najdoskonalszym wykonywaniu nawet najmniejszych rzeczy, o spełnianie wszystkiego z miłością, o przeżycie każdej chwili dnia zgodnie z Bożym pragnieniem. (nr 260)
Prowadzę was drogą doskonałego wypełnienia woli Pana. To jest wolą Bożą, byście wypełniali doskonale zobowiązania waszego kapłańskiego stanu. (...) Jest wolą Pana, abyście również w swoich działaniach apostolskich postępowali zgodnie z normami określonymi przez Kościół. (...) Oto dlaczego prowadzę was każdego dnia drogą doskonałego wypełniania Bożej woli: żebyście w Świętej Świątyni waszego kapłańskiego życia mogli oddać Przenajświętszej Trójcy największą chwałę. (nr 321)
Odprawiajcie Mszę Świętą z miłością, zachowując ściśle przepisy liturgiczne. (nr 421)
Te uwagi wpisują się w duchu Kodeksu Przymierza, ale bardzo sprzeciwiają się poglądom katolików nowoczesnych, otwartych i postępujących. Nas to jednak utwierdza w przekonaniu, że nasz wysiłek wkładany w lepsze poznawanie Bożego Prawa jest najlepszą inwestycją, jaką możemy zrobić dla samych siebie oraz dla nawrócenia grzeszników.

DP072 Zakaz zmieniania kolejności praw dotyczących ofiar z plonów (Wj 22, 28)

Słowa kluczowe (dla wyszukiwarek)
Biblia Pięcioksiąg Tora
Stary Testament Tanach
Księga Wyjścia Szemot Exodus
Mojżesz Aaron faraon
Judaizm Religia żydowska Żydzi

05:10720p 106 05:10DP072 Skrupulatne posłuszeństwo przepisom liturgicznym (Wj 22, 28) 720p

Dodał: ZakochanywBiblii

<
1
2

Oglądaj gdzie chcesz

CDA

Relacje Inwestorskie
Dla mediów
Logotyp CDA
Dostawcy treści
CDA na Smart TV
Reklama

Ulepsz konto

Aktywuj konto CDA Premium
CDA Premium - korzyści
Karta podarunkowa CDA
Dla firm

Przydatne linki

Kontakt
Regulamin
FAQ
Polityka prywatności
RODO - informacje
Zgłoś naruszenie

Kup w

Nasz serwis wykorzystuje pliki cookie. Warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies możesz zmienić w ustawieniach Twojej przeglądarki.

Zobacz naszą Politykę Prywatności. RODO - Informacje