Polowanie na muchy polski film komediowy z 1969 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy. Adaptacja opowiadania Janusza Głowackiego. Zdjęcia kręcono w Warszawie (m.in. Pałac Kultury i Nauki - księgarnia ORPAN, Uniwersytet Warszawski)[1]. Fabuła
Bohaterem filmu jest skromny pracownik księgarni i niedoszły absolwent rusycystyki, Włodek. Mężczyzna ten czuje się w domu całkowicie zdominowany przez swoją żonę i teściową. Nie mogąc tego znieść, pewnego dnia, pod pretekstem kupna papierosów, wychodzi z domu, chcąc go opuścić na zawsze. Przypadkowo poznaje młodą studentkę polonistyki Irenę, z którą nawiązuje romans. Irena jest przekonana, że jej ukochany ma wybitne zdolności i powinien zrobić wielką karierę. Niemal wbrew jego woli usiłuje wylansować go na tłumacza, a nawet na pisarza. Jej wysiłki są jednak daremne.
Film jest satyrą na postępujące zmiany w społeczeństwie, w którym kobiety stają się coraz bardziej władcze i energiczne, a mężczyźni coraz bardziej przez nie tłamszeni, pozbawieni własnej woli i godności. Obsada
Zygmunt Malanowicz Włodek Małgorzata Braunek Irena, kochanka Włodka Hanna Skarżanka Włada, teściowa Włodka Ewa Skarżanka Hanka, żona Włodka Józef Pieracki teść Włodka Daniel Olbrychski rzeźbiarz Irena Dziedzic redaktorka Leszek Drogosz milicjant Ryszard Pracz kapitan wręczający puchar Włodkowi Ryszard Pietruski właściciel szklarni w Nieporęcie Wanda Stanisławska-Lothe
Wyszukiwanie odpowiedzi..
