W trakcie II wojny światowej od Austrii przez Polskę, Francję po Rosję i Włochy naziści prowadzili precyzyjną i przemyślaną akcję włączania dzieł sztuki do własnych kolekcji, zbieranych nie tylko dla Hitlera, ale i dla pozostałych nazistowskich notabli. Po zakończeniu działań wojennych część zbiorów wróciła do prawowitych właścicieli, jednak losy pozostałych zrabowanych eksponatów wciąż pozostają nieznane albo nierozstrzygnięte w świetle prawa międzynarodowego. Film powstał na podstawie książki Grabież Europy Lynn H. Nicholas, w której autorka ukazuje skalę, metody i środki regularnej grabieży dzieł sztuki. Wykorzystano w nim materiały archiwalne i relacje świadków z czasów II wojny światowej, dokument prezentuje też powojenne losy poszczególnych arcydzieł. W 2009 roku obraz otrzymał nagrodę Emmy.
W kontekście obecnej debaty wokół nowelizacji ustawy o IPN i propozycji wprowadzenia sankcji prawnych za rozpowszechnianie kłamstw historycznych warto przypomnieć słowa Janusza Kurtyki o tym, jak w powojennej Polsce po 1949 roku „zamazywano przeszłość, zacierano różnice między katem a ofiarą”. „Władze świadomie zrezygnowały w opisie okupacji 1939–1945 z używanych wcześniej zupełnie oczywistych terminów typu „zbrodnie niemieckie”, „niemieckie obozy zagłady”, „niemiecka okupacja”, zastępując je terminami „hitlerowskie”, „hitlerowcy”, „hitleryzm” – podkreślał prezes IPN.
„Tam, gdzie tłumaczono napisy na język obcy, z reguły na określenie zbrodni używano formy »nazistowskie« – obecnie coraz bardziej rozpowszechnionej w języku polskim – co może służyć zacieraniu społecznej percepcji narodowości sprawców ludobójstwa” – czytamy w piśmie prezesa IPN.
Dlatego Janusz Kurtyka prosił władze samorządowe, by dokonały przeglądu tablic i pomników ustawionych w PRL, tak by znalazły się na nich określenia zgodne z prawdą historyczną: „Niemieccy naziści”, „formacje niemieckie, nazistowskie”.
„Jako współobywatele pomordowanych jesteśmy zobowiązani podejmować powyższe działania przede wszystkim ze względu na Pamięć Ofiar (…) oraz dla utrwalenia w Europie oraz innych krajach świata prawdziwego obrazu polskich dziejów” – podsumował prezes IPN.
Odpowiedz
Straty wojenne Rzeczpospolitej Polskiej 1 września 1939 roku wojska nazistowskich Niemiec zaatakowały Polskę, co stanowiło pierwszy krok do rozpoczęcia II Wojny Światowej. Tym samym Polska stała się pierwszą ofiarą niemieckiej agresji i poniosła największe straty wśród wszystkich zaatakowanych państw. Gospodarcze konsekwencje tych wydarzeń są nie do przecenienia, obejmując zarówno straty materialne, jak i długotrwałe skutki ekonomiczne. W wyniku działań wojennych Polska straciła znaczną część swojej ludności, co miało bezpośredni wpływ na gospodarkę kraju. Liczba mieszkańców spadła z 35,3 mln w 1939 r. do 23,9 mln w 1946 r. Straty ludnościowe wynikające także ze zmian granic miały ogromny wpływ na PKB Polski. W 2022 r. raport oszacował ogólną kwotę strat wojennych Polski na 6,22 bilionów zł według wartości z 2021 r. Straty te obejmują m.in. straty osobowe (4,79 bilionów zł), materialne (797 miliardów zł), oraz straty w zakresie dóbr kultury i sztuki (19 miliardów zł).
Odpowiedz
anonim189(*.*.11.189) 2024-10-17 08:15:570
Wspanialy ,bardzo ciekawy i pouczajacy dokument.
Warto obejrzec i poznac prawdziwa historie skradzionych dziel sztuki.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
