Horror. Pacyfik, rok 1942. Japoński żołnierz Saito i brytyjski jeniec Bronson trafiają na bezludną wyspę, gdzie muszą stawić czoła legendarnemu potworowi z lokalnego folkloru – Orang Ikan, mitycznej istocie przypominającej człowieka-rybę. W obliczu nieznanego zagrożenia dwaj śmiertelni wrogowie są zmuszeni współpracować, by przetrwać.
„Monster Island” (2024) ...i nie mylić z innym o tym samym tytule ...to jedno z tych niskobudżetowych dzieł, które udają ambitne, ale w rzeczywistości są jedynie bezbarwną próbą stworzenia horroru, który rozczarowuje na każdym kroku. Film, który rozgrywa się w 1942 roku, mógłby być interesującą mieszanką wojennego dramatu i elementów grozy, ale niestety pomimo obiecujących założeń, kończy jako katastrofa na wszystkich frontach. Scenariusz to jedno wielkie nieporozumienie. Historia dwóch rozbitków i byłych więźniów, którzy walczą z tajemniczym potworem na wyspie, zdaje się być pisana na kolanie, bez jakiejkolwiek głębszej refleksji nad postaciami czy sensownością wydarzeń. Zamiast budować napięcie, film raczej je obniża, zalewając widza całkowitym brakiem oryginalności. Aktorstwo to kolejny gigantyczny minus. Postacie są papierowe, a gra aktorów to niemal karykatura. Widać, że ani reżyser, ani sami aktorzy nie mają pomysłu na to, jak ożywić swoje postacie. Zamiast czuć ich ból i walczyć o przetrwanie, po prostu obserwujemy nudne i sztywne występy, które przypominają teatr amatorski aniżeli produkcję filmową. Większość scen wydaje się zupełnie pozbawiona emocji, przez co cała historia traci jakikolwiek sens. Gdyby film był wyprodukowany w 1984 roku byłbym w stanie pojąć jego banalną budowę.
Odpowiedz
@america007800: Uwierz. To jest akurat ta pozycja, którą całkiem spokojnie można pominąć. Kompletnie w niczym nie przypomina Wywiadu. Lepiej sobie przeczytać całą trylogię.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
