Ofiarowanie lewitów (Lb 8, 5-26)

Kontynuujemy nasze czytanie Księgi Liczb, która jest być może księgą najsłabiej znaną przez chrześcijan. Być może dlatego chrześcijanie nie doceniają analogii istniejącej między kapłaństwem aaronowym a kapłaństwem piotrowym, między służbą Lewitów a roli Jezusa Chrystusa. Już kiedyś wspominaliśmy (link), że cywilizacja europejska jest oparta na filozofii greckiej, która sama jest oparta na rozumowaniu analityczno-dedukcyjnym, podczas gdy Biblia została napisana w cywilizacji wschodniej, która jest oparta na rozumowaniu przez analogię. Dzieło odkupieńcze Jezusa Chrystusa na korzyść całego rodzaju ludzkiego można zrozumieć przez analogię do roli lewitów w Izraelu. Lewici dzięki swojemu poświęceniu na wyłączną służbę Bogu są jakby duszą Ludu Bożego. Przez analogię Jezus Chrystus przez swoje poświęcenie pełnieniu Woli Ojca jest duszą całego rodzaju ludzkiego i jako taki może pełnić rolę powszechnego orędownika u Ojca.
Tyle tytułem wstępu, miało to być zachętą, aby interesować się losem lewitów, ponieważ oni zapowiadają rolę i misję Jezusa Chrystusa. Przypatrujmy się więc z zainteresowaniem kluczowemu momentowi ich ofiarowania. Najpierw są oni oczyszczeni poprzez pokropienie wodą, golenie i wypranie szat:
Dopiero tak przygotowani lewici są gotowi do uczestnictwa w obrzędach, które będą sprawowane o ołtarzu ofiarnym. Ciekawe, że są najpierw pokropieni wodą przebłagania, to znaczy woda obciążona grzechem, jak gdyby woda obciążoną grzechem złotego cielca (por. Wj 32, 20 - link), wrócimy do tego tematu w dziewiętnastym rozdziale. Na razie skupmy się na podobieństwie tego obrzędu z rytuałem oczyszczenia trędowatych, który poznaliśm y w Księdze Kapłańskiej (Kpł 14 - link). Tam również występuje obrzęd pokropienia, golenia włosów i wyprania szat. Po takim symbolicznym odrodzeniu lewita może z czystym sumieniem podjąć drogę uświęcenia, drogę podnoszenia całego Ludu ku zaślubinom z Bogiem. W takim właśnie kontekście możemy czytać Jezusową przypowieść o uczcie królewskiej, gdzie zaproszeni zostali oczyszczeni przy wejściu i przyoblekli nowe ubrania jako warunek do uczestnictwa w uczcie weselnej:
Jak widać, aby móc uczestniczyć w uczcie królewskiej, należy przyoblec szatę, jaką gospodarz obdarza każdego gościa przy wejściu. Jaka jest to szata? Święty Paweł wyjaśnia, że jest to szata Chrystusa:
Zachęcam do długiego i spokojnego rozważania zacytowanych fragmentów Starego i Nowego Testamentu, bo właśnie w takim świetle możemy wreszcie zrozumieć Dzieło Odkupienia dokonane przez Jezusa Chrystusa, umożliwiające zaślubiny do których prowadzi liturgia ołtarza. Aby móc uczestniczyć w uczcie weselnej niezbędne jest odpowiednie oczyszczenie poprzez pokropienie wodą (chrzest), odnowienie ciała (posłuszeństwo Prawu Bożemu) i przyobleczenie Chrystusem (uświęcenie).
Wracając do lewitów, ich oczyszczenie ma dopiero umożliwić sprawowanie służby liturgicznej, nie zdziwią więc nas ofiary całopalne jako ofiary uwielbienia (link) oraz ofiary przebłagalne za grzechy nieumyślne (link).
Jeśli chodzi o gest nałożenia rąk (por. Wj 29, 10 - link), jest gestem cielesnego powiązania ofiarodawcy z ofiarą. Kiedy żertwa ofiarna wejdzie na ołtarz i zostanie na nim spalona, to tak jakby sam ofiarodawca razem z nią symbolicznie podnosił się ku niebu. Nowością tutaj jest to, że wszyscy Izraelici wkładają ręce na lewitów, a więc wszyscy Izraelici są cieleśnie powiązani z lewitami, którzy we własnej osobie są żertwą ofiarną dla odkupienia pierworodnych Izraelskich. Lewici są poświęceni Bogu, tym razem nie jest to krwawa ofiara, ale ofiara z życia osobistego na rzecz wyłącznej służby liturgicznej. Ciekawe jest dalsze nałożenie rąk lewitów nad cielcami, co umacnia nas w przekonaniu, że lewici są prawdziwymi żertwami ofiarnymi złożonymi na ołtarzu służby Bożej.
Bycie lewitą jest otrzymaniem specjalnego wybrania wewnątrz Narodu Wybranego, ale nie jest przywilejem. Jest służbą do pełnienia w Świątyni w imieniu całego Ludu Bożego. Wszyscy Izraelscy pierworodni są własnością Pana i należą do Niego, bo zostali odkupieni od śmierci dotykającej pierworodnych egipskich. Wszyscy lewici są poświęceni Bogu w zamian za pierworodnych Izraelskich. Obrzęd opisany w tym rozdziale w sposób cielesny wyraża wyjątkową relację łączącą lewitów w Bogiem, ale też łączącą Izraelitów z lewitami, stąd cielesny gest nałożenia rąk na Lewitów, wyrażający cieleśnie taką deklarację: Jesteście ciałem z naszego ciała, będziecie żyli przy Bogu, tam gdzie powinni byli trafić wszyscy nasi pierworodni. Wszystko to zostało wyrażone w następujących wersetach:



Biblia Pięcioksiąg Tora
Stary Testament Tanach
Księga Liczb Bemidbar Numeri