1. czytanie (Oz 14, 2-10) Wróć do Pana, Boga twojego Czytanie z Księgi proroka Ozeasza
Tak mówi Pan:
«Wróć, Izraelu, do Pana, Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną swą winę. Zabierzcie z sobą słowa i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: Usuń cały grzech, a przyjmij to, co dobre, zamiast cielców dajemy Ci nasze wargi. Asyria nie może nas zbawić; nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić: nasz boże do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota.
Uleczę ich niewierność, szczodrze obdarzę ich miłością, bo gniew mój odwrócił się od nich. Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola zapuści korzenie. Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń Libanu.
I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, i zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka, jak wina libańskiego. Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja na niego spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc. Któż jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozważył? Bo drogi Pańskie są proste; kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy».
Psalm (Ps 81 (80), 6c-8a. 8b-9. 10-11b. 14 i 17 (R.: por. 11a i 9a)) Ja jestem Bogiem, słuchaj mego głosu
Słyszę słowa nieznane: * «Uwolniłem od brzemienia jego barki, jego ręce porzuciły kosze. * Wołałeś w ucisku, a Ja cię ocaliłem.
Ja jestem Bogiem, słuchaj mego głosu
Odpowiedziałem ci z grzmiącej chmury, * doświadczyłem cię przy wodach Meriba. Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć, * obyś Mnie posłuchał, Izraelu!
Ja jestem Bogiem, słuchaj mego głosu
Nie będziesz miał obcego boga, * cudzemu bogu nie będziesz się kłaniał. Ja jestem Panem, Bogiem twoim, * który cię wywiódł z ziemi egipskiej.
Ja jestem Bogiem, słuchaj mego głosu
Gdyby mój lud Mnie posłuchał, * a Izrael kroczył moimi drogami, jego bym karmił wyborną pszenicą * i sycił miodem z opoki».
Ja jestem Bogiem, słuchaj mego głosu
Aklamacja (Por. Mt 4, 17) Chwała Tobie, Słowo Boże
Pan mówi: Nawracajcie się, bliskie jest królestwo niebieskie.
Chwała Tobie, Słowo Boże
Ewangelia (Mk 12, 28b-34) Pierwsze ze wszystkich przykazań Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»
Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych».
Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».
Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
