W obecnej sytuacji kraju i polityki lokalnej należałoby poprzestać na życzeniach. Wesołego Alleluja i po sprawie. Niech inni się martwią o honor strajkujących nauczycieli, o podpaloną katedrę w Paryżu, o nadchodzące wybory do gniazda lewackiej Europy, a nawet o mińskie obligacje, którymi jaśnie pan Marcin chce spłacać długi. Ba, nawet o miński szpital, który co miesiąc pochłania 600 tysięcy złotówek, które napędzą niedługo zadłużenie do 10 milionów. A tu banki nie bardzo kwapią się do udzielenia kredytu. No, chyba, że podżyruje powiat, który też ledwo przędzie...
Wyszukiwanie odpowiedzi..
