Rok 1963, Wrocław. Doktor Adam Rawicz rozpoznaje u jednego z pacjentów szpitala objawy czarnej ospy. Nikt nie chce wierzyć jego diagnozie. Adam na własną rękę ustala łańcuch epidemiologiczny. Kiedy w mieście wybucha epidemia, powstaje sztab do walki z zarazą, złożony z lekarzy, władz administracyjnych i wojska. Lekarze, mimo pełnego poświecenia i samozaparcia, są bezsilni. Choroba pochlania wciąż nowe ofiary. Wśród nich jest także doktor Olczak, organizator i szef izolatorium. Po kilku tygodniach zaraza ustępuje. Wśród odznaczonych za szczególne zasługi w walce z epidemią nie ma ani Rawicza, ani innych lekarzy. Jedyną satysfakcją dla Adama jest fakt, ze mieszkańcy miasta rozpoznają go na ulicy.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
