Hubiak pospolity (Fomes fomentarius) - opis i zastosowanie Hubiak pospolity to pospolity, niejadalny grzyb, należący do rodziny hubkowatych. Jego owocniki mają kształt kopyta lub konsoli i są trwale przyczepione do pni i gałęzi drzew liściastych, najczęściej buków, brzóz i dębów. Rośnie pojedynczo lub w grupach, a jego wielkość może osiągać nawet do 60 cm szerokości i 20 cm grubości.
Cechy charakterystyczne: Kapelusz: Ma szarą lub szarobrązową barwę i jest koncentrycznie strefowany, co oznacza, że widać na nim wyraźne, ułożone kołowo bruzdy. Powierzchnia jest twarda, zamszowata, a z wiekiem staje się gładka i twarda jak beton.
Hymenofor (spód kapelusza): Składa się z porów, które są białawe lub kremowożółte, a u starszych osobników zmieniają barwę na brązową.
Zastosowanie: Mimo że hubiak pospolity jest niejadalny, ma bogatą historię zastosowań, zwłaszcza w medycynie ludowej i rzemiośle.
Medycyna ludowa: Wykorzystywano go do robienia opatrunków oraz jako środek tamujący krwawienie. Wnętrze huby, czyli tzw. miękisza, działało jak gąbka, która wchłaniała krew.
Zapalanie ognia: Suszony miękisz huby był stosowany jako rozpałka i podpałka. Wystarczyło iskrą z krzesiwa rozpalić materiał, by uzyskać tlący się żar, który ułatwiał rozpalenie ogniska.
Wytwarzanie odzieży i akcesoriów: Miękisz huby, po odpowiednim przygotowaniu (zmiękczaniu i rozbijaniu), stawał się materiałem przypominającym filc. W Europie i Azji używano go do produkcji czap, torebek i innych elementów odzieży. W Polsce tradycja ta była szczególnie popularna na Podkarpaciu.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
