Jedenaste przykazanie polski telewizyjny film fabularny z 1987 r. w reżyserii Janusza Kondratiuka. Obsada
Katarzyna Walter Maria Edward Żentara Markus Jan Stawarz[w innych językach] Dobromił Hanke, obuwnik Zofia Merle Blażenka, żona Hankego Lech Ordon Henryk Kielar, przodownik Policji Mirosława Dubrawska pani Rokefeler Adrianna Biedrzyńska Jadzia Kiki, prostytutka u pani Rokefeler Wanda Łuczycka Goldszmidka Jerzy Turek Rogal, szambiarz Ryszard Barycz generał Stanisław Brudny ksiądz Witold Dederko malarz w kościele Henryk Nowak[1] Bronisław Kołtun Bohdana Majda Hela, żona Henia Kielara Lech Sołuba wachmistrz Sołuba, dowódca ułanów Krzysztof Tyniec ułan prowadzący Kasztankę Janusz Paluszkiewicz woźnica kupujący buty do trumny Zbigniew Buczkowski rzeźnik na rynku Halina Dunajska Bogusław Hubicki Daniela Makulska Sławomir Matczak Monika Jóźwik
Opis fabuły
Miasteczko w Polsce przed II Wojną. Targ, a na jego środku sławojka. Przy rynku knajpa Goldschmidtki, hotel z domem publicznym, kino Paradis i prowadzony przez małżeństwo sklep z obuwiem Bata. Porządku pilnuje miejscowy policjant. W tym obskurnym i prymitywnym środowisku panuje atmosfera tęsknoty za cywilizacją. Lekiem na poprawienie nastroju jest alkohol i dziewczynki. Świętością jest kult kobyły Piłsudskiego Kasztanki. Miasteczko odwiedzają żołnierze stacjonującego w pobliżu pułku ułanów, którzy szukają tu urozmaicenia podczas służby.
Młoda kobieta, Maria z synem na ręku siedzi na placu. Zostaje kupiona do pomocy w sklepie obuwniczym. Hanke to lokalni bogacze, który posiadają odbiornik radiowy. Użyczają Marii obskurny pokoik: Będziesz tu miała jak u Pana Boga za piecem.[...] Masz tu wszystko, co człowiek potrzebuje: łóżko, stołek, miednicę i nocnik. Tymczasem do miasteczka powraca na rowerze Markus, wędrowny fotograf. W międzyczasie następuje przypadkowa zamiana kobył. Markus poznaje Marię i wzrusza się jej losem. Chce adoptować jej syna jak Józef... Postanawia jej, Marii pomóc coś za coś, za pójście z nim do kina. Daje dziecku swoje imię i nazwisko; Ochrzczę gnoja, dam mu swoje imię i nazwisko, niech ma. Na matkę chrzestną wybiera swego dawnego przyjaciela. Jest nim Kołtun, mężczyzna nierozgarnięty, lecz o gołębim sercu. Przyjeżdża pędem, łapiąc co się nawinie pociągiem pancernym. W kościele Markus dowiaduje się, że matką chrzestną musi być kobieta. Po uroczystości odbywa się przyjęcie u pani Rokefeler, gdzie decydują się losy Marii, przybranego syna Markusa i ojca chrzestnego, Kołtuna i jego kolegów... Nagrody
Syrenka Warszawska (nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP) (1988) - w kategorii filmu fabularnego
Wyszukiwanie odpowiedzi..
