@anonim13: No nie wiem, w pracy oglądamy filmy na nocnej zmianie, a chłopaki najbardziej się wciągają w filmy dla nastolatków i w kreskówki. Większość moich współpracowników ma koło pięćdziesiątki :)
Odpowiedz
W XIX wieku, w chińskiej osadzie górniczej krnąbrny wieśniak Jacek T. łączy siły z tajemniczym przybyszem, by stawić czoło potężnemu Złu, ziemskiemu i pozaziemskiemu zarazem. Kiedy obcy, Thaddeus, znajduje w pobliżu wioski ciężko rannego górnika Li Kunga (Dustin Nguyen), a jego żona oferuje mu gościnę. Kiedy Li Kung wraca do zdrowia, zaostrza się konflikt między miejską biedotą a złym mistrzem Ho (Carl Ng), jego nikczemnym Klanem Chrząszczy i przerażającym lordem Pi (Cary-Hiroyuki Tagawa). Mając Thaddeusa u swego boku, łagodny zazwyczaj Kung zmienia się w niepokonanego wojownika.
Odpowiedz
anonim202(*.*.229.202) 2022-07-03 23:32:510
Znam cały cykl Mrocznej Wieży S. Kinga... długi czas nie chciałam tego filmu oglądać bp jak zmieścić całą historię (7 tomów) Rolanda w półtoragodzinnym filmie? A poza tym czarnoskóry Roland? To absurd przecież Sussanh była ciemnoskóra... Jednak po obejrzeniu filmu stwierdzam, że zrobiono go genialnie... okrojono postacie... połączono wątki... a i artefakty również się znalazły... Wersja zdecydowanie uproszczona i okrojona do minimum ale jest OK.
Odpowiedz
anonim67(*.*.245.67) 2020-07-08 03:08:400
Kolejny raz to samo, mieszane uczucie, które jakoś nie pozwala się przekonać do tej tej ekranizacji, w gruncie rzeczy, takiej sobie, która zasadniczo jest, jakby to powiedzieć- SMĘTNA! Niby coś się dzieje, kolorowe to, i jakoś się to ogląda, ale im dalej las, tym właśnie co raz bardziej ciemno, buro, smutno, no niemal depresyjnie. I po obejrzeniu połowy dochodzi się do wniosku, że to już starczy. Jak ktoś poniżej również zauważył, takie to coś, jak Władca pierścienia. I jestem tego samego zdania, że to podobieństwo jest spore, choć oczywiście nie o samą fabułę tutaj chodzi, co i szybciej o wykonanie filmu oraz o ten jego klimat. Eeeeech! - Bo to jest właśnie to nowoczesnie zmodyfikowane mistery, upakowane modnie na ten nowy styl mroczności, jaki jednych widzów zachwyca i najprędzej tych najmłodszych, a odpycha tych bardziej wymagających. Czyli, że od sukcesu Harrego Pottera, filmowcy zwariowali na tym punkcie, żeby już niemal wszystko dookoła robić w takim samym stylu. A więc nostalgia, strach, groza, niespełnione marzenia, ból, cierpienie, rozpacz, brak nadziei, nieustanna walka z wiatrakami i oczywiście całe mnóstwo tej mroczności, natomiast samych pozytywów, praktycznie żadnych. A co często może nie bywa aż tak dosadnie widoczne (prezentowane), lecz jest wyraźnie odczuwalne. Niestety, ten depresyjny styl, raz, że generalnie odniósł wyjątkowy sukces, nie ukrywać, że wyłącznie przy Harrym Potterze, bo w pozostałych produkcjach wychodzi to raczej mniej udanie, co kiepsko, to dwa, że zaczyna się co raz mocniej przejadać, Bo masa filmów jest walona na to samo kopyto tych barwnych soft horrorów.
Odpowiedz
anonim9(*.*.22.9) wysłano z m.cda.pl 2020-07-08 02:06:140
Wyszukiwanie odpowiedzi..
