Blues jest przywódcą kalifornijskiego gangu Aniołowie piekieł. Gdy jego przyjacielowi Loserowi zostaje skradziony motocykl postanawia go odzyskać. Złodziejami jest banda meksykanów z małego miasteczka. Między nimi a aniołami dochodzi do bójki, a na miejscu zjawia się policja. Blues z resztą ucieka, natomiast skołowany Loser kradnie policyjny motocykl. Stróże prawa ruszają za nim w pościg, który kończy się tragedią...
Jeden z pierwszych filmów w których wystąpił Peter H. Fonda. Wiadomo, że to film o bardzo niskim budżecie i nie miał się silić na wielkie ideały jednak mamy tu i przyjaźń i całkiem spory przekaz. Nie, nie jest to film o wolnych ludziach jak niektórzy by chcieli widzieć ale o zagubionych ludziach. Z jednej strony nie akceptują systemu, a z drugiej chcą w nim żyć i w nim się poruszać - nie rozumieją świata i próbują żyć swawolnie. Wspaniale jest pokazana sytuacja z nazistowskimi symbolami, które ze zrozumiałych względów były noszone przez zwycięzców jako symbol zwycięstwa - w późnych latach 40', ale w latach 60' przez dwudziestolatków, to tylko pajacerka. I to jest pięknie pokazane w tym filmie. Wdowę po przyjacielu w tym filmie na siłę narkotyzują i co jeszcze z nią w kącie robią, to reżyser pozostawił nam do domyślenia się. Koledzy łamią prawo, łamią zasady społeczne i nie mają nawet cienia etyki wobec "swoich" - piękny obraz symbolu 1%, tak dumnie noszonego nad sercem. Mamy tez przemianę głównego bohatera i jak to bywa w filmach, nie ma czasu na miesięczne przemyślenia, tylko jeszcze naprany i najarany postanawia na powrót stać się człowiekiem, pogrzebać przyjaciela i wziąć odpowiedzialność za swoje czyny. Małolaty będą widziały w tym filmie pięknych, bawiących się, wolnych ludzi, a "normalni" ludzie zwykłych bandziorów i ich bandyterkę. W filmie jest wszystkiego po trochu. Pamiętajmy, że jest to film z lat 60' i nagrany w tamtym stylu. Brakuje kilku minut scen ze wspólnych podróży, napraw motocykli i innego życia niż tylko hulanka lub rozpierducha, a szkoda. Uwielbiam mój motór, który jest niczym innym niż realizacją marzenia z dzieciństwa o posiadaniu swojego rumaka, z którym można i na koniec świata podróżować. Lubię filmy o motocyklistach, ale nie zamierzam sobie wmawiać, że jest w nich tylko przekaz o "wolnych ludziach" - nie szufladkujmy się, nie programujmy umysłu na z góry określony odbiór, czerpmy 110% procent z pracy twórców!
Odpowiedz
@anonim103: Nie, nie promuje. W żołnierskich słowach: Te symbole były tanie i raziły w oczy, budziły odrazę, wywoływały szok i dysonans poznawczy wśród gawiedzi i to była ich główna rola. Z samej ideologii to, jak sami członkowie Hells Angeles cytowani przez H. S. Thomsona w jego powieści wspominają, imponowały im tylko 2 punkty: kult przywódcy i swego rodzaju dyscyplina w organizacji. I tyle. Koniec.
Odpowiedz
Absolutne dno. Zapowiadało się fajnie, kompletnie stracony czas. Kocham tamte lata, klimat retro, niegrzecznych chłopców, rock'n'roll, tematy gangów motocyklowych. Lecz ten film jest o zwykłej hołocie, prymitywach i prostakach do bólu. Jest właściwie o... niczym. Kobiety w tym filmie są wyjątkowo brzydkie, z mężczyzn tylko główny bohater jakoś tam wygląda, lecz i tak jest zbyt pi_dowaty jak na przywódcę gangu. Jedyne co jest w tym beznadziejnym filmie przyjemne to same widoki USA w latach 60.
Odpowiedz
@pinupcrybaby: Film raczej przybliża naturę califonijskiego klubu motocyklowego Hells Angeles. Polecam książkę H.S. Thomsona o tym samym tytule, sporo wyjaśnia.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
