Trzeci raz zamieszczam,
tym razem w wysokiej jakości z TV,
Sama oglądałam ostatnio na Kulturze dwa razy z rzędu
ale nie jest to moja zrzuta,
znów nieocenioną pomoc
w zdobyciu
zaoferował mi popularny tutaj drzewiej
Pan B,
za co mu serdecznie dziękuję.
No więc to mój ukochany film Almodovara,
ponieważ chwyta mnie za serce,
opowiada o pisarce w średnim wieku,
która znużona taśmową produkcją
romansideł pod pseudonimem
i przedłużającą się nieobecnością męża
(który ma zapadniętą klatkę piersiową)
postanawia zmienić swoje życie i zacząć
pisać poważną literaturę.
Niewiele mam do dodania do moich refleksji pod
uprzednio zamieszczanymi wersjami filmu,
dość, że powtórzę,
to jeden z dwóch filmów o kobietach w średnim wieku
z których bohaterkami niejako się identyfikuję,
drugi to Another Woman
Woodyego
oglądałam go kilka dni temu w ramach
prywatnej corocznej retrospektywy Allena
i zupełnie się spłakałam,
film przepadł w czasie premiery
i dziś jest raczej zapomniany,
ale wart odkopania,
to jeden z kilku, chyba trzech filmów Woody
który jest zupełnie na serio,
nie ma w nim nic zabawnego,
drugi to Wnętrza,
trzeci Match Point,
ah i czwarty to Sen Kassandry,
może jakiś pominęłam.
uważam iż każdy najpóźniej po 30stce
powinien się z nim zapoznać
by ewentualnie otrzymać bodziec do
przekierunkowania swojego życia.
A Kwiat, cóż,
jest wspaniały,
Roger Ebert z niezrozumiałych dla mnie powodów
ocenił go cienko,
ale dla mnie jest bez zarzutu.
Ogromnie podoba mi się ten punkt zwrotny w połowie
i stopniowe odzyskiwanie sił przez bohaterkę w dalszej
części.
Co ja zresztą gadam.
Polecam każdemu.
Gdy Leo przybywa do domu matki i siostry,
te rozmowy są tak zabawne i tak naturalne, że
podejrzewam, że Pedro przeniósł je prosto
ze swojego domu rodzinnego,
tak na pewno rozmawiały jego krewne.
Oczywiście przy fontannie ten koleś w końcu zdjął
jej kamasza, ale udają, że nie zdjął dla dobra sceniariusza.
Almo i Ozon to oczywiście ostatni wielcy europejscy reżyserzy.
No tak, jest jeszcze Polański, rzecz jasna, ale
on już jest wiekowy, należy do innej generacji.
A czy ktoś rozumie dlaczego Scorsese przeżywa renesans swojej
popularności, właściwie nigdy nie przygasłej,
ale dziś jest chyba popularniejszy niż kiedykolwiek
podczas gdy jego koledzy
Coppola i De Palma są w dużej mierze zapomniani??
Ta kwestia nieodmiennie mnie zadziwia.
Film się bardzo długo ładuje ale chyba nie mam niczego
do dodania.
Udanego weekendu dla wszystkich.