Kajlas. Święta góra. Gdzieś na końcu wszystkiego, odcięta, odgrodzona od świata najwyższymi naturalnymi barierami. Wybrała dla siebie miejsce idealne. Puste, surowe, ciężkie, o powietrzu tak cienkim, że można je stłuc głosem. Nie wiadomo skąd przybyła. Wiadomo, że przed diabelskimi zakusami, by ściągnąć ją do piekieł, ochroniły ją łańcuchy i flagi modlitewne. Wiadomo też, że Budda przybił ją do ziemi odciskami stopy, by niebo się o nią nie upomniało. I wiadomo, że jeśli się ją okrąży wszystko zostanie odpuszczone.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
