Kiedy będąc dzieckiem przychodziłem do kuzyna to zawsze, podkreślam ZAWSZE, chciałem oglądać Silwera. Kaseta, którą oglądałem kończyła się tym, że Siwer wraz z częścią stada odbiega. Gdy uzyskałem dostęp do internetu natychmiast zacząłem szukać tej bajki. Zobaczyłem resztę tej bajki z bodaj angielskimi napisami. Niewidziana przeze mnie reszta serii odrobinę mnie rozczarowała. Psy ninja... Ewolucja techniki walki Silwera... To trochę jak z horrorami. Strach budzi wyobrażenie tego, co dobija się do drzwi. Co faktycznie za nimi jest budzi raczej zawód. Aczkolwiek trudno oczekiwać realizmu od bajki, w której psy porozumiewają się ludzkim głosem. Najwyraźniej miałem wyidealizowane wyobrażenie kontynuacji. Minęło już pewnie niemal ćwierć wieku jak to ostatnim razem oglądałem z polskim lektorem. Wstyd mi, odrobinę się rozczuliłem. Nie wiem czy to przeczytasz i czy cokolwiek to dla ciebie znaczy, ale dla mnie tak. DZIĘKUJĘ. Bezsprzecznie (wyłączając podróż Silwera po Japonii i finałową walkę) to moja ulubiona bajka. Mojemu uwielbieniu tej bajki dorównywał może tylko Generał Daimos. Jeszcze raz DZIĘKUJĘ.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
