Ningen no joken - The Human Condition (No Greater Love) Dola człowiecza (Człowieczy los - epizod 1: Nie ma większej miłości i GEKIDO HEN - DZIKI SZAŁ epizod 2) Jedyne tłumaczenie (japoński): WSHoran (MULTI-SUB.COM)
FILMWEB: 8,5 reżyseria: Masaki Kobayashi scenariusz: Zenzo Matsuyama gatunek: Dramat Wojenny produkcja: Japonia 1958-62 CB muzyka: Chûji Kinoshita zdjęcia: Yoshio Miyajima studio: Ninjin Club - Shôchiku Eiga ponad 10 godzinna trylogia składająca się z 6 - 1,5 h epizodów na podstawie sześciotomowej powieści wydanej w latach 1956-1958 przez Junpei Gomikawę
OBSADA: Tatsuya Nakadai jako Kaji Michiyo Aratama jako Michiko Keiji Sada jako Kageyama
Druga wojna światowa. Kaji, japoński pacyfista, to humanista-idealista, który uniknął powołania do wojska godząc się zarządzać kopalnią żelaza. Pragnie poprawić dolę pracujących tam robotników i jeńców chińskich. Wierzy, że w ten sposób poprawi się również wydajność pracy. Jego podejście jednak nie znajduje akceptacji u wszystkich swoich rodaków. Nie będąc w stanie stawić czoła potwornym konsekwencjom wobec własnego sumienia, zostaje przekształcony przez próby kompromisu przez nieludzki system szkolenia, zgodnie z wymogami japońskiej wojny w bezwzględnego żołnierza, kosztem swoich idei i poglądów oraz bliskich.
Człowieczy los - podąża drogą dobrej woli, ale naiwny Kaji, który godzi się zostać kierownikiem obozu pracy jako żołnierz Armii Cesarskiej, kończy jako sowiecki jeniec wojenny. Bezustannie próbując wznieść się ponad skorumpowany system, Kaji raz po raz uznaje własną moralność za przeszkodę, a nie za wartość samą w sobie.
Jeden z najlepszych dramatów o tematyce społecznej, jaki widziałem, a widziałem wiele filmów. Na wyjątkowość tego dzieła składa się przede wszystkim autorstwo mistrza Kobayashiego, a dokładnie jego bezkompromisowa rewizja swego narodu. Nie bał się ukazywać światu oblicza swoich ziomków i był w tym doskonały i jedyny w Japonii. W tej części swego tryptyku wielki Masaki Kobayashi przedstawia widzom okrucieństwo swoich rodaków w stosunku do podbitych Chińczyków. Takie zachowania, choć dość łagodne, były normą. Dla kontrastu posłużył się osobą Kaji, którego zagrał jeden z najwybitniejszych japońskich aktorów, fenomenalny Tatsuya Nakadai. Ów bohater, obeznany z kulturą zachodu jest solą w oku swych pobratymców, wychowanych w kulturze, dla której godność ludzka, zwłaszcza słabszych, podbitych, nie ma żadnego znaczenia. Dla niego - odwrotnie godność ludzka jest ponad wszelkie inne dobro. Na tym polu toczy się dramat. Kobayashi w późniejszych swych sztukach będzie podejmował te i podobne tematy. Będzie ściągał maski z twarzy swych ziomków, przodków, ukazując prawdziwe oblicze Japończyków. Np. w epoce feudalnej, co doskonale ukaże w jednych z najlepszych i najgłośniejszych filmów o samurajach: "Bunt" i "Harakiri". W obu pojawia się wspomniany Nakadai, który wraz z reżyserem wpisali się na stałe na kartach klasyki kinematografii. Kobayashi nie kolorował historii kraju wschodzącego słońca, w odróżnieniu od innych reżyserów, zwłaszcza Kurosawy. Ukazał nam prawdę o Japończykach w dawnych wiekach, jak i w czasach nowożytnych. Czynił to w asyście wybitnych aktorów, z m.in. Toshiro Mifune. Pozostawił po sobie produkcje, szczególne, które nie są obojętne dla miłośników kina oraz kultury i historii Dalekiego Wschodu. Chwała mu za to!
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
