Czy naprawdę wierzysz, że Bóg patrzy na ciebie z miłością, a nie przez pryzmat twoich porażek i grzechów? Jakie ciężary sposoby myślenia niezgodne z wolą Bożą spowalniają dziś twój bieg za Jezusem? Czy twoja modlitwa jest spotkaniem twarzą w twarz z żywym Panem, czy raczej kręcisz się w kręgu własnych wyobrażeń o Bogu? W jakie kłamstwo na swój temat (twojej tożsamości, wartości, bycia dzieckiem Boga) wciąż jeszcze wierzysz i co Duch Święty chce w to miejsce powiedzieć? Co by się zmieniło w twojej codzienności, gdybyś naprawdę uwierzył(a), że twoje życie jest całkowicie ukryte z Chrystusem w Bogu i że Ojciec troszczy się o każdy detal twojego istnienia?
Wyszukiwanie odpowiedzi..
