Czy wyobrażasz sobie dwa tysiące kilometrów bez miast, bez ludzi i bez końca horyzontu? To właśnie tu na jednym z najbardziej odludnych odcinków trasy, gdzie asfalt znika w oddali, a dni zlewają się w jedną nieprzerwaną podróż zaczyna się prawdziwa próba wytrzymałości.
Po dwóch miesiącach samotnej wyprawy wszystko nabiera innego znaczenia. Czas się rozciąga, cisza staje się głośniejsza od wiatru, a każdy przejechany kilometr to walka z samym sobą. Tutaj nie ma gwaru cywilizacji ani świateł miast. Jest tylko droga długa, surowa i piękna w swojej bezkresności.
To odcinek o drodze, która uczy pokory. O pustce, która pozwala zrozumieć, po co człowiek w ogóle rusza w nieznane. I o tym, jak wygląda autostop, gdy kończy się świat, a zaczyna prawdziwa dzikość.
Zobacz, jak wygląda codzienność, gdy wokół setki kilometrów bez żywej duszy. Jak wyglądają spotkania z kierowcami, dla których każdy pasażer to opowieść. I jak brzmi cisza miejsca, w którym kończy się mapa.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
