Jezus stanął przy grobie swojego przyjaciela. I zapłakał.
Zanim padły słowa życia, pojawiły się łzy. Łzy Boga, które dotknęły ludzkiej ziemi.
Tak wygląda miłość, kiedy spotyka śmierć. Najpierw milczy. Tęskni. I płacze.
Nasza żałoba nie jest brakiem wiary. Jest miłością, która nie mieści się już w ramionach i dlatego zostaje w oczach, w sercu, w ciszy, którą trudno wypowiedzieć.
Gdy pamiętamy o zmarłych i modlimy się za nich, stajemy na granicy tęsknoty i światła. Czyściec nie jest ciemnością jest oczyszczeniem dla tych, którzy idą ku Zmartwychwstaniu.
Jezus płakał pierwszy. Dlatego nasze łzy nie są samotne.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
