Fonoholizm: Uzależnienie Behawioralne XXI Wieku Nowe Zagrożenie w Cyberprzestrzeni Dariusz Sarzała, Fonoholizm wśród młodzieży szkolnej jako nowa forma zachowań ryzykownych, Kultura i Wychowanie, 2017, Tom 12, s. 131-146. Fonoholizm, czyli uzależnienie od telefonu komórkowego lub smartfona, jest zaliczany do dynamicznie rozwijającej się grupy uzależnień behawioralnych (niechemicznych), podobnie jak uzależnienie od gier komputerowych czy hazard. Uznaje się go za jedną z postaci cyberuzależnienia, czyli nałogu związanego z technologiami cyfrowymi lub treściami przez nie przekazywanymi. Z uwagi na powszechność zjawiska, fonoholizm określany jest mianem choroby cywilizacyjnej XXI wieku. Zjawisko to polega na nadmiernym zainteresowaniu telefonem i silnym, kompulsywnym przymusie korzystania z niego, nawet kilkadziesiąt razy dziennie. Osoby uzależnione tracą kontrolę nad tym zachowaniem, pomimo świadomości szkodliwych konsekwencji. Fonoholizm manifestuje się m.in. ciągłym zerkaniem na ekran w poszukiwaniu powiadomień, posiadaniem telefonu zawsze przy sobie oraz doświadczaniem złości, niepokoju, lęku lub frustracji, gdy dostęp do urządzenia jest niemożliwy lub ograniczony (tzw. objawy odstawienia). Uzależnienie prowadzi również do zaniedbywania codziennych obowiązków, ograniczania kontaktów międzyludzkich i izolacji społecznej. Z fonoholizmem ściśle wiążą się inne zjawiska: 1. Nomofobia (No Mobile Phone Phobia) to lęk przed utratą dostępu do telefonu, na przykład z powodu rozładowanej baterii lub braku zasięgu. 2. FOMO (Fear of Missing Out) lęk przed pominięciem czegoś istotnego w mediach społecznościowych, gdy jest się offline. Negatywne skutki uzależnienia obejmują sferę fizyczną (np. bóle głowy, zmęczenie, problemy ze snem i wzrokiem, bóle mięśniowo-stawowe, np. karku i pleców) oraz psychiczno-społeczną (np. spadek samooceny, niepokój, lęk, depresja, trudności w relacjach interpersonalnych i zanik więzi z bliskimi. Ponadto, fonoholizm może prowadzić do zachowań ryzykownych, takich jak korzystanie z telefonu podczas prowadzenia pojazdu lub przechodzenia przez przejście dla pieszych. Uzależnienie od telefonu dotyka dzieci, młodzież (stanowiącą największą grupę ryzyka) oraz dorosłych. W leczeniu najskuteczniejsza jest psychoterapia poznawczo-behawioralna, a w przypadku niepokojących objawów zaleca się konsultację ze specjalistą zdrowia psychicznego (psychoterapeutą uzależnień lub psychologiem). Fonoholizm, uzależnienie behawioralne, cyberuzależnienie, młodzież szkolna, nomofobia, FOMO, zachowania ryzykowne, leczenie uzależnień, nowe media, Nomofobia.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
