Ocalenie polski film psychologiczny z 1972 roku w reżyserii Edwarda Żebrowskiego, na podstawie własnego scenariusza, jego pierwszy pełnometrażowy film fabularny. Ocalenie zostało bardzo dobrze przyjęte w obiegu festiwalowym, zapewniając Żebrowskiemu szereg nagród, w tym Nagrodę im. Andrzeja Munka za debiut fabularny oraz wyróżnienie specjalne na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Valladolid. Fabuła
Głównym bohaterem jest docent biologii Adam Małecki, uczony błyskotliwy w pracy, za to oschły i odpychający w życiu prywatnym. Zostaje dotknięty poważnym schorzeniem, będąc świadom degeneracji własnego organizmu. Trafia do szpitala na badania, które wykazują, że cierpi na ciężką i przewlekłą chorobę. Jedyną nadzieją jest jak najszybszy przeszczep nerki. Adam nie zgadza się jednak, by dawcą została jego żona Marta. Jego stan zdrowia się pogarsza. Gdy wreszcie wydaje się, że można wykonać przeszczep, decyzją lekarzy musi ustąpić innemu choremu[1]. Obsada
Zbigniew Zapasiewicz docent Adam Małecki Maja Komorowska Marta Małecka, żona Adama Aleksander Bardini profesor Kazimierz Dejunowicz Nowicki, astmatyk leżący w jednej sali z Małeckim Jan Englert Andrzej Jezierski, współpracownik Adama Piotr Fronczewski lekarz Jerzy Kamas ksiądz Zygmunt Malawski Zbigniew Woźniak, pacjent leżący w jednej sali z Małeckim Marian Opania Staszek, pacjent leżący w jednej sali z Małeckim Czesław Wołłejko pacjent leżący w jednej sali z Małeckim Zygmunt Zintel były więzień obozu leżący w jednej sali z Małeckim Jolanta Bohdal laborantka Gosia Czesław Byszewski lekarz członek konsylium Małgorzata Leśniewska siostra oddziałowa
Wyszukiwanie odpowiedzi..
