Pierwsze nasze wyobrażenie o Palermo było takie: nie lubimy stolic, ale trzeba zobaczyć, pozwiedzamy kilka godzin, maks jeden dzień i spadamy...
A potem coś się zadziało, z nami albo w nas, bo Palermo było takie samo jak za pierwszym razem, kiedy tylko przez nie przejeżdaliśmy, robiliśmy zakupy i jedliśmy słynne palermskie flaki. Drugim razem Palermo się nie zmieniło, ale my byliśmy już inni, może dlatego, że mieszkaliśmy na Sycylii już ponad dwa miesiące i tym razem nie byliśmy tu przejazdem, a zamieszkaliśmy w nim.
Początkowo na wszelki wypadek i dla bezpieczeństwa na kamper parku, który był bardzo głośny i wybrano nam słabych sąsiadów. Tak, za 25 euro nie mogliśmy nawet wybrać sobie miejsca do spania, może myśleli, że skoro jesteśmy małym kamperem nie mamy swojego prysznica i ubikacji i zamiast zapytać, ustawili nas koło takich właśnie busów... Mimo ciężkich początków i niewyspania ruszyliśmy poznać miasto od środka i im bardziej poznawaliśmy, tym bardziej się w nie wkręcaliśmy i mimo kolejnych dni cały czas mieliśmy jego niedosyt. I co do nas niepodobne, zamiast uciec z koszmarnej sosty poza miasto, my owszem uciekliśmy z sosty, ale w Palermo zostaliśmy. Poznaliśmy też Palermian i tacy sąsiedzi podobają nam się bardziej niż turyści z koszmarnego kamperparku. Załatwiając ostatnie formalności przed promem do Afryki, poznawaliśmy tą wyjątkową stolicę z perspektywy mieszkańców, którymi sami się staliśmy i po zwiedzeniu pięknego reprezentatywnego interioru, trafiliśmy w jego nieturystyczne dzielnice, nieznane uliczki i inne zakamarki...
Wyszukiwanie odpowiedzi..
