Oooo, to ten pieprznięty Voldemordek, Ralph zdecydowanie nadaje się jednak bardziej do świrniętych ról negatywnych bohaterów, niż do tych pozytywnych, w których przedstawia się jak taka ostatnia mimoza i niedojda, jak dla przykładu rola senatora w komedii romantycznej Pokojówka na Manhattanie z tą paskudą Lopez. Rany, jakiego pizdusia i picwąsa tam odegrał, to ręce opadają, że pokojówka poleciała na takie obłudne i koślawe mężczyźniane barachło, jakby była ślepa, głucha i nienormalna i pierwszy raz na oczy widziała faceta, jak fajfusa zaledwie podającego się za mężczyznę. Ten film jest poryty, fakt, ale należy docenić się talent i smykałkę, żeby potrafić odegrać zły charakter, bo nie jest to wcale łatwe zadanie, zwłaszcza, gdy z natury jest się człowiekiem raczej dobrego pokroju.
Odpowiedz
Niby nietypowe ale trochę przewidywalne, może jestem głupia i nie zrozumiałam całego konceptu tego dzieła ale ta końcówka wydawała się mega losowa.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
