Nowa Biblia Gdańska Księga: Objawienie Jezusa Chrystusa spisane przez Jana 18:1 18:1 Po tych rzeczach zobaczyłem innego, zstępującego z Nieba anioła, który miał wielką moc, zatem od jego wspaniałości została oświetlona ziemia. 18:2 Zawołał też za pomocą potężnego oraz wielkiego głosu, mówiąc: Upadł, upadł wielki Babilon[1] i stał się mieszkaniem demonów; więzieniem wszelkiego nieczystego ducha; więzieniem wszelkiego ptaka - nieczystego i będącego znienawidzonym. Przypisy [1] W języku greckim słowo rodzaju żeńskiego, podobnie jak prostytutka; czyli dokładnie: Upadła Babilon. 18:3 Bo z wina jej pożądania[1] cudzołóstwa[2] wypiły wszystkie narody; z nią scudzołożyli władcy ziemi, a kupcy ziemi wzbogacili się z potęgi jej wyuzdania[3]. Przypisy [1] Także: tchnienia. [2] Także: bałwochwalstwa (cudzołóstwa duchowego). [3] Także: rozpusty, zuchwałości. 18:4 Usłyszałem i inny głos z Nieba, który mówił: Wyjdźcie z niej[1], ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jej win[2] i abyście nie wzięli z jej ciosów. Przypisy [1] Także: oddalcie się od niej. [2] Także: grzechów. 18:5 Gdyż jej winy zostały spojone[1] aż do Nieba, a Bóg przypomniał jej czyny niesprawiedliwości. Przypisy [1] Także: doszły jedne za drugimi. 18:6 Oddajcie jej - jak i ona oddała; więc powtórzcie podwójnie według jej czynów. W kielichu, który zmieszała[1], nalejcie[1] jej podwójnie. Przypisy [1] To samo greckie słowo. 18:7 Jak wiele wynosiła samą siebie i była rozwydrzona[1] - tak dajcie jej wiele udręki oraz smutku. Ponieważ mówi w swoim sercu: Siedzę jako królowa, wdową nie jestem, a smutku nie zobaczę. Przypisy [1] Także: szalała, swawoliła. 18:8 Dlatego w jednym dniu nadejdą jej nieszczęścia - śmierć, smutek, głód, i zostanie spalona w ogniu; bowiem mocny jest Pan Bóg, który ją osądził. 18:9 Będą też nad nią płakać oraz uderzą się w pierś władcy ziemi; ci, co z nią szaleli i uprawiali prostytucję, gdy zobaczą dym jej pożogi. 18:10 Będą stać z daleka z powodu strachu przed jej udręką, oraz mówić: Biada, biada ci wielka ojczyzno[1] - Babilonie - ojczyzno potężna, gdyż w jedną godzinę przyszedł twój sąd[2]. Przypisy [1] Także: miasto (w języku greckim słowo rodzaju żeńskiego). [2] Także: oddzielenie, ocena; zasądzenie. 18:11 Płaczą też nad nią i boleją kupcy ziemi, bo nikt już nie kupuje ich towaru[1] - Przypisy [1] Także: ładunku okrętowego. 18:12 ładunku złota, srebra, drogiego kamienia, pereł, bisioru[1], purpury, jedwabiu, szkarłatu, wszelkiego drzewa cytrusowego[2], wszelkiego sprzętu z kości słoniowej, wszelkiego sprzętu z najkosztowniejszego drzewa, miedzi, stali oraz marmuru. Przypisy [1] Cienkiego, lnianego płótna. [2] Gatunku tui. 18:13 A nadto cynamonu, wonności, pachnideł, kadzidła, wina, oliwy, wyborowej mąki pszennej, zboża, bydła, owiec, koni i powozów, ciał oraz dusz ludzi. 18:14 Odeszły od ciebie owoce pożądania twej duszy, oraz odeszło wszystko tłuste[1] i wspaniałe; zatem więcej ich już nie znajdziesz. Przypisy [1] Także: błyszczące; świetne. 18:15 Ci, którzy nimi handlowali oraz wzbogacili się z jej powodu, będą stali z daleka ze strachu przed jej udręką, płacząc, smucąc się, 18:16 Oraz mówiąc: Biada, biada wielkiemu miastu[1], odzianemu bisiorem, purpurą i szkarłatem; wyzłoconemu złotem, drogim kamieniem oraz perłami; ponieważ w jednej godzinie zostało zniszczone tak wielkie bogactwo. Przypisy [1] Także: ojczyźnie (w języku greckim słowo rodzaju żeńskiego). 18:17 A każdy sternik i cały tłum na okrętach - marynarze i którzykolwiek pracują na morzu - stanęli z daleka, 18:18 Oraz widząc dym jego pożaru, krzyczeli, mówiąc: Które miasto jest podobne do tego wielkiego miasta? 18:19 I rzucili proch na swoje głowy oraz krzyczeli - płacząc, smucąc się i mówiąc: Biada, biada wielkiej ojczyźnie[1], w której - dzięki jej bogactwom - stali się zamożni wszyscy, co mają statki na morzu; ponieważ w jednej godzinie została spustoszona. Przypisy [1] Także: miastu j.w. 18:20 Niech będzie nad nią rozradowane Niebo, oraz święci, apostołowie i prorocy, gdyż Bóg oddzielił was od niej sądem[1]. Przypisy [1] Także: wyrokiem, potępieniem. 18:21 Także jeden anioł podniósł potężny kamień, wielki jak młyński, oraz rzucił go do morza, mówiąc: W ten sposób, nagłym pędem będzie rzucona wielka ojczyzna - Babilon, i nie zostanie już znaleziona. 18:22 Nie będzie już słyszany w tobie głos grających na kitarach, śpiewaków, flecistów i trębaczy; nie zostanie już w tobie znaleziony żaden artysta wszelkiego rzemiosła i nie będzie już w tobie usłyszany łoskot młyna. 18:23 Nie ukaże się w tobie już światło świecy i nie zostanie już w tobie usłyszany głos pana młodego, i panny młodej[1]. Ponieważ twoi handlarze byli wielkimi panami[2] ziemi, jako że twoimi czarami zostały zwiedzione wszystkie narody. Przypisy [1] Także: oblubieńca i oblubienicy. [2] Także: dygnitarzami, magnatami. 18:24 W tobie także została znaleziona krew proroków i świętych oraz wszystkich zabitych na ziemi.
Nowa Biblia Gdańska Księga Psalmów 79:1 79:1 Pieśń Asafa. Boże, do Twojego dziedzictwa wtargnęli poganie, znieważyli Twój święty Przybytek, przemienili Jeruszalaim w zwaliska. 79:2 Zwłoki Twych sług wydali na żer ptactwu nieba, a cielesne natury Twych pobożnych wydali zwierzętom ziemi. 79:3 Naokoło Jeruszalaim przelewali ich krew jak wodę i nie było komu pochować. 79:4 Staliśmy się urągowiskiem u naszych sąsiadów, pośmiewiskiem i szyderstwem naszego otoczenia. 79:5 Dopóki, WIEKUISTY? Czy będziesz się gniewać na wieki? Czy Twoje uniesienie będzie pałać jak ogień? 79:6 Wylej Twój gniew na narody, które Ciebie nie znają i na państwa, co nie wzywają Twego Imienia. 79:7 Bo pochłonęli Jakóba, a jego Przybytek spustoszyli. 79:8 Nie pamiętaj nam win naszych przodków; niech nas szybko uprzedzi Twoje miłosierdzie, bo jesteśmy bardzo wynędzniali. 79:9 Dla chwały Twojego Imienia, wspomóż nas Boże naszego wybawienia i nas ocal; odpuść nasze grzechy przez wzgląd na Twoje Imię. 79:10 Czemu mają mówić poganie: Gdzie ich Bóg? Niechaj na naszych oczach się ujawni pomsta wśród ludów za przelaną krew Twoich sług. 79:11 Niech dojdzie do Ciebie jęk więźnia; według wielkości Twego ramienia oszczędź na śmierć skazanych. 79:12 Zwróć też naszym sąsiadom, siedmiokrotnie na ich łono, pohańbienie jakim Cię lżyli, Panie. 79:13 A my, Twój lud i trzoda Twojego pastwiska, będziemy Cię wysławiać na wieki, od pokolenia do pokolenia będziemy opowiadać Twoją chwałę.
Odpowiedz
Nie jestem Polakiem (od 30 roku życia) i jestem z tego dumny! Lepiej późno niż wcale; codziennie gdy otwieram oczy, dziękuję ŻYJĄCEMU WIECZNIE; że nie jestem już katolikiem. #honor #tożsamość #Rozum
Odpowiedz
18:3 Bo z wina jej pożądania[1] cudzołóstwa[2] wypiły wszystkie narody; z nią scudzołożyli władcy ziemi, a kupcy ziemi wzbogacili się z potęgi jej wyuzdania[3].
Odpowiedz
18:7 Jak wiele wynosiła samą siebie i była rozwydrzona[1] - tak dajcie jej wiele udręki oraz smutku. Ponieważ mówi w swoim sercu: Siedzę jako królowa, wdową nie jestem, a smutku nie zobaczę. Nowa Biblia Gdańska Księga: Objawienie Jezusa Chrystusa spisane przez Jana 18
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
