Pochodzą z Senegalu, Irlandii, Brazylii, Maroka, Chin… Mają pomiędzy 11 a 15 lat i właśnie przybyli do Francji. Przez rok będą wspólnie uczęszczać do tej samej klasy adaptacyjnej w jednej z paryskich szkół. 24 uczniów, 24 różnych narodowości i dwa wspólne cele: opanować język francuski i odnaleźć się w tutejszej rzeczywistości.
Francuska szkoła staje się prawdziwą wielokulturową areną. Nastolatki pokazane w filmie przechodzą to samo, co każde dziecko w ich wieku, a zatem fizyczne zmiany ciała, kształtowanie poglądów, burze hormonów, a jednak wiele też je różni od francuskich rówieśników. Każdy z nich ma na swoim koncie już sporo życiowych doświadczeń. We Francji znaleźli się ze swoimi rodzinami, za które muszą nierzadko odpowiadać jako jedyne osoby mówiące po francusku. Chociaż borykają się z najróżniejszymi problemami wynikającymi z procesów integracyjnych, jak rasizm czy ksenofobia, patrzą w przyszłość z nadzieją i odwagą. Są prawdziwymi bohaterami.
„Szkoła Babel” w reżyserii współpracowniczki Krzysztofa Kieślowskiego, Julie Bertuccelli to niezwykły dokument, rejestrujący fascynujący eksperyment, jakim są klasy adaptacyjne. W tej wielokulturowej grupie odbijają się społeczne niepokoje: wychodzą na jaw wzajemne uprzedzenia, lęk przed innością, jak i stereotypy. Ale dzięki temu filmowi widz nauczy się, w jaki sposób z nimi walczyć, a nie jak je umacniać. To jeden z powodów, dla którego obraz był nominowany do Cezara, odpowiednika francuskich Oscarów dla najlepszego dokumentu.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
