W kazaniu Mój ulubiony zespół z lat 70-tych ks. Piotr Pawlukiewicz nawiązuje do swoich wspomnień z młodości, kiedy słuchał muzyki zespołów z lat 70-tych. Wspomina to z sentymentem, ale szybko przechodzi do głębszego przesłania pokazuje, jak różne dźwięki świata próbują zagłuszyć w nas ciszę potrzebną do spotkania z Bogiem.
Kazanie nie jest o muzyce, lecz o duchowym hałasie, który towarzyszy współczesnemu człowiekowi. Ksiądz mówi o tym, jak bardzo jesteśmy rozproszeni, zajęci, bombardowani bodźcami od wiadomości po media społecznościowe. A dusza potrzebuje ciszy, refleksji, wyciszenia przestrzeni, gdzie Bóg może mówić.
Ks. Pawlukiewicz przestrzega, by nie żyć tylko sentymentem, przeszłością, tym co fajne i nostalgiczne ale by szukać tego, co prowadzi do życia wiecznego. Bo nawet najlepszy zespół z lat 70-tych nie da człowiekowi pokoju serca, który może dać tylko Bóg.
To kazanie to zaproszenie do duchowego skupienia, odnalezienia wewnętrznej ciszy i odróżniania tego, co chwilowe, od tego, co wieczne
Wyszukiwanie odpowiedzi..
