W kazaniu Kiedy się siada, kiedy się wstaje w kościele ks. Piotr Pawlukiewicz w charakterystyczny dla siebie sposób łączy humor z głęboką refleksją duchową. Wychodząc od z pozoru błahego pytania o to, kiedy w liturgii należy wstać, usiąść czy uklęknąć, pokazuje, że te gesty nie są przypadkowe mają sens i niosą treść teologiczną.
Tłumaczy, że postawy ciała w czasie Mszy Świętej odzwierciedlają postawy serca: stanie to gotowość i czuwanie, siedzenie słuchanie i przyjmowanie Słowa, klęczenie adoracja i pokora. Każdy gest ma swoje znaczenie i warto go rozumieć, a nie tylko robić, bo wszyscy robią.
Ks. Pawlukiewicz podkreśla, że liturgia to nie teatr ani koncert to spotkanie z żywym Bogiem. Postawy ciała są częścią modlitwy całym sobą, a nie pustą formą. Zachęca wiernych, by przeżywać Eucharystię świadomie, z sercem i rozumem, a nie tylko automatycznie.
To kazanie uczy, że liturgia, nawet w najdrobniejszych szczegółach, jest pełna znaczenia i zaprasza nas do głębszego jej przeżywania
Wyszukiwanie odpowiedzi..
