W szarości dnia, w ciszy nocy, Gubiłem sens w mgle bezkresnych myśli, Twoje światło rozproszyło ciemność, Nauczyłaś mnie żyć, choć nie wiedziałem, jak zacząć. Twoje słowa jak łagodne fale, Unosiły mnie przez burzliwe morze. Twoje spojrzenie, jak dotyk ciepłego słońca, Rozgrzało serce, które wcześniej zamarzło. Każdy krok z tobą, jak melodia życia, Każdy uśmiech, jak dar, jak przystań. Pokazałaś, że warto marzyć, kochać, trwać, Że każda chwila ma w sobie blask. Teraz wiem, jak podziwiać gwiazdy, Jak wsłuchać się w ciszę, w szept wiatru. Bo nauczyłaś mnie żyć pełnią serca, Z wiarą w świat, w siebie, w ciebie.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
