Wypadek Mclaren 650S

a był taki ładny AMERYKAŃCKI hi hi hi Odpowiedz

Pochodzący z Nowej Zelandii Bruce McLaren w 1963 r. postanowił założyć własny zespół, który nazwał McLaren Motor Racing Ltd. Głównym powodem stworzenia własnego zespołu było lekceważenie sugestii technicznych McLarena przez jego dotychczasowy zespół, Cooper Car Company. Wynajął inżynierów i rozpoczął pracę nad samochodem. Podczas Grand Prix Monako w sezonie 1966 zespół zadebiutował w Formule 1. Za kierownicą jedynego wystawionego bolidu, M2B (zmodyfikowany samochód testowy M2A, którego projektantem był Robin Herd) z silnikiem Ford Indy V8, zasiadł oczywiście Bruce McLaren, który jednak wycofał się już na dziewiątym okrążeniu z powodu wycieku oleju. McLaren nie zdołał zakwalifikować się do wyścigów w Belgii i Holandii (drugiej i piątej rundy mistrzostw). Nie brał także udziału w Grand Prix Francji (trzeciej rundzie), ale za to w Wielkiej Brytanii (czwarta runda) wywalczył dla zespołu pierwszy punkt, zajmując szóstą pozycję. We wszystkich tych wyścigach samochód był napędzany 3-litrowymi jednostkami V8 produkowanymi przez firmę Serenissima. McLaren nie startował w Niemczech i we Włoszech, a w ostatnich rundach sezonu w Stanach Zjednoczonych i Meksyku powrócił do silników Forda. Na torze Watkins Glen Bruce'a zawiodła jednostka napędowa, ale w Meksyku zajął piątą pozycję. Ostatecznie, w klasyfikacji konstruktorów McLaren-Ford został sklasyfikowany na dziewiątym miejscu (2 punkty), a McLaren-Serenissima dziesiątą (1 punkt).

W sezonie 1967 Bruce pozostał jedynym kierowcą zespołu. Zmienił się jednak dostawca silników, którym został BRM. Początkowo zespół dostał do dyspozycji małe 2-litrowe jednostki V8. Na ich potrzebę Robin Herd przystosował samochód M4A, przeznaczony na potrzeby Formuły 2 i 3), tworząc M4B. Z tym modelem McLaren wystartował tylko w Monako i Holandii (nie startował w Grand Prix RPA). Samochód dobrze spisał się w trakcie pierwszego z wyścigów gdzie Bruce zajął czwartą pozycję, ale w drugim nie był w stanie pokazać swojego potencjału z powodu rozbicia go na drugim okrążeniu, po poślizgu spowodowanym plamą oleju.

Kolejnym wyścigiem dla zespołu była dopiero ósma runda w Kanadzie (w międzyczasie Bruce startował we Francji, Wielkiej Brytanii i Niemczech w samochodach marki Eagle), gdzie zadebiutował model M5A (także projektu Herda) z silnikiem BRM 3,0l V12 i gdzie Bruce zajął siódme miejsce. Ostatnich rund sezonu (Grand Prix Włoch, Stanów Zjednoczonych i Meksyku) zespół nie ukończył, we wszystkich zakwalifikowali się w pierwszej dziesiątce, a na Monzie na trzecim miejscu. Sklasyfikowani zostali na jedenastym miejscu (3 punkty).
Pierwsze sukcesy w F1 (1968-1970)

Denny Hulme, rodak Bruce'a i Mistrz Świata Formuły 1 z sezonu 1967, dołączył do zespołu w sezonie 1968 . Była to częściowo zasługa firm Goodyear i Gulf Oil. W pierwszym wyścigu sezonu, w RPA McLaren wystawił tylko jeden samochód, który poprowadził Hulme. Nowo Zelandczyk wystartował na starym M5A z silnikiem BRM. Jednak model M7A przystosowany do silników Ford Cosworth DFV był już wkrótce gotowy. Projektantem samochodu był ponownie Robin Herd (później przeszedł do Coswortha). Silniki Forda były o około 60 koni mechanicznych silniejsze niż jednostki BRM. Zespół wykorzystał przerwę jaka dzieliła pierwszą, a drugą eliminację mistrzostw (pierwszy wyścig odbył się 1 stycznia, a drugi 12 maja) i wziął udział w wyścigach nie zaliczanych do mistrzostw, które odbyły się w Wielkiej Brytanii. Był to bardzo dobry test dla nowych samochodów. Osiągi były bardzo dobre, Bruce wygrał w Race of Champions, a Denny w International Trophy na Silverstone, gdzie Bruce był drugi.

Nowy samochód dobrze spisał się także podczas swojego debiutu w mistrzostwach. W Grand Prix Hiszpanii, gdzie zespół po raz pierwszy wystawił dwa bolidy, Hulme wywalczył drugą pozycję, ale Bruce był zmuszony wycofać się z powodu wycieku oleju. Reszta sezonu była także dość udana dla zespołu, ale pomimo używania identycznych jednostek napędowych McLareny były wolniejsze od Lotusów i Matr. Jednak zarówno Bruce jak i Denny zdołali wygrać w wyścigu. Pierwszy z nich zwyciężył w Grand Prix Belgii (pierwsze zwycięstwo dla zespołu w Formule 1 oraz pierwsze zwycięstwo kierowcy we własnym samochodzie), a drugi w Grand Prix Włoch i Kanady, gdzie zespół po raz pierwszy finiszował na miejscach 1-2. W klasyfikacji końcowej Hulme znalazł się na trzeciej pozycji z dorobkiem 33 punktów, a Bruce z 22 punktami został sklasyfikowany na pozycji piątej.

McLaren zdecydował się na sprzedanie swoich samochodów innym zespołom: stare McLareny M5A z silnikami BRM trafiły w ręce Szweda, Jo Bonnier (startował w sześciu wyścigach, do jednego się nie zakwalifikował), a M7A z silnikami Forda zakupił Dan Gurney. Amerykanin wystartował w tym samochodzie w trzech wyścigach, kończąc Grand Prix Stanów Zjednoczonych na czwartej pozycji, przed Bruce'em, który był szósty, dopisał do klasyfikacji generalnej konstruktorów 3 punkty (ówczesny system punktacji brał pod uwagę punkty zdobywane przez samochód jednego producenta znajdujący się na najwyższej pozycji). McLaren-BRM z dorobkiem 3 punktów (Hulme – 2 pkt i Bonnier – 1 pkt) został sklasyfikowany na dziesiątym miejscu, a McLaren-Ford na miejscu drugim z dorobkiem 49 punktów (Hulme – 31 pkt, McLaren – 15 pkt i Gurney – 3 pkt).
Bruce w trakcie treningów przed GP Niemiec 1969

W pierwszym wyścigu sezonu 1969 (Grand Prix RPA) Denny Hulme otrzymał do dyspozycji McLarena M7A, a Bruce zasiadł za kierownicą zmodyfikowanego M7B (w pozostałych wyścigach sezonu Bruce będzie prowadził wersję C, a wersja B powędruje w ręce Vica Elforda z zespołu Antique Automobiles). Oprócz nich na starcie toru Kyalami pojawił się pochodzący z RPA Basil van Rooyen (Team Lawson) w M7A. Wszystkie bolidy napędzane były przez silnik Ford Cosworth DFV (podobni jak reszta stawki, oprócz BRM i Ferrari). Hulme ukończył wyścig na trzecim, a Bruce na piątym miejscu. Natomiast van Rooven nie ukończył wyścigu z powodu awarii hamulców. Zespół korzystał ze starych pojazdów ponieważ trwały intensywne prace nad samochodem z napędem na cztery koła. M9A zadebiutował podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii, zespół wystawił go jako trzeci bolid, a za jego kierownicą zasiadł Derek Bell. Była to bardzo nieudana konstrukcja i nie została więcej wystawiona w wyścigu.

Problemy z oponami, niezawodnością, jedenaście wyścigów w serii CanAm oraz program rozwojowy M9A odbiły się na osiągach zespołu. Bruce trzykrotnie stanął na podium (druga pozycja w Hiszpanii i trzecia pozycja w Wielkiej Brytanii i Niemczech). Denny po zajęciu trzeciej pozycji w pierwszym wyścigu i słabej dyspozycji w drugiej części sezonu zdołał jeszcze wygrać wyścig o Grand Prix Meksyku, gdy opony Goodyear dogoniły pod względem rozwoju opony Firestone i Dunlop. Kierowcy zostali sklasyfikowani odpowiednio na trzecim (26 pkt) i piątym (20 pkt) miejscu. Wszystkie punkty McLarena w klasyfikacji konstruktorów zdobyli kierowcy fabryczni. Z dorobkiem 38 punktów (Bruce – 22 pkt i Denny – 16 pkt) zespół sklasyfikowano na czwartym miejscu.
Fittipaldi w trakcie GP Wielkiej Brytanii 1974

Lata 70. rozpoczęły się dla zespołu tragicznie – 2 czerwca 1970 r. zginął Bruce McLaren. Nowozelandczyk testował na torze Goodwood nowy samochód do startów w serii CanAm. Odpowiedz

Jak ja wide te komentarze typu : Hahah i dobrze mu tak, czy chuj mu w dupe, to az sie smiac chce :D
On ma kase kupi se nowe, a nawet kilka i bedzie zadowolony, a wy dalej bedziecie siedzieli w tym domu, bez pracy i nic nie robili biedaczki ;) Odpowiedz

Szkoda autka ;(
Chwila braku koncentracji w takiej maszynie i skutki sa opłakane ;/ Odpowiedz

ABS, ASR, BAS, EBD, ESP to tylko literki, a nie mechanizmy jeśli kierowca nie ma wyobraźni. Odpowiedz

Jak by tak nie przygazował to by nie stracił kontroli nad takim superwozem :/ Odpowiedz

Tak sie konczy kozaczenie autem od bogatego tatusia. Odpowiedz

oooo k.. t.. m.. zakończyłeś kolego przygode swoją Odpowiedz

Takie cudeńko... i taki brak umiejętności obsługi żwawych koników ;)) SZKODA... taki zagraniczny był,ładny... Odpowiedz

×koguciikk×o nieeeeee stary mie za........bie Odpowiedz

śmiejta się polaczki ,zazdrościcie innym czego nie mozecie miec .koles za granicy nie wiedział że u nasz w polszce są koleiny na automanie Odpowiedz

Na biednego nie trafiło... kupi kolejny lub wyklepie w warsztacie u wujka... ;) Odpowiedz

0:9 slyszac silnik , za duzo w pizde dal :D Odpowiedz

Takiemu too tylko dac seicento Odpowiedz

powinniśmy przygotowywać się do wojny ale z Niemcami a nie z Rosją, teraz żałujemy że nie przyłączyliśmy się do Niemiec jak nas atakowały i nie walczyliśmy z Rosjanami, teraz atakują nas Rosjanie to stawimy im opór, powinniśmy się przyłączyć i uderzyć na Niemcy, ps, ten komentarz ciągle znika, dziwna sprawa, nie jestem rosyjskim trolem tylko widze co się dzieje, obudźcie się zanim będzie za późno Odpowiedz

jak mozna wpasc w poslizg na takiej drodze przy takiej predkosci autem ktore ma milion systemow kontroli, trakcji, stabilizacji i innych pierdu pierdu?? Odpowiedz

to jest trasa warszawa radom Odpowiedz

Regenerum - Regeneracyjne serum do McLarena XDDD Odpowiedz

Podobno stig jechal na wakacje do polski:) Odpowiedz

Skoda dala rade ale kierowca McLarena dał dupy bo w takich warunkach nie zna sie na mocy auta. Stało sie to tylko auto. Odpowiedz