Ekscentryczna Pani Goforth (Elizabeth Taylor) mieszka w domu na szczycie skalistej wyspy. Znudzona i rozczarowana światem spisuje swoje pamiętniki, dyktując je sekretarce. Do tego dziwnego, skostniałego świata wkracza pewnego dnia młody poeta (Richard Burton). Flora po raz ostatni w swym życiu próbuje zdobyć mężczyznę... Losey w jednym z wywiadów powiedział, iż film jest w pewnym sensie parabolą upadku zachodniego świata. [Filmoteka Narodowa]
Spiżowy Burton, histeryczna Taylor... Grają na koturnach. Nie bardzo wiadomo o co chodziło Losey'owi, a o co scenarzyście (skądinąd sławnemu dramaturgowi).
Odpowiedz
anonim15(*.*.158.15)2023-12-13 19:48:15+1
@anonim64: Przyznam, że też się przez 30 minut zastanawiałem się, o co właściwie chodzi, więcej nie dałem rady obejrzeć za pierwszym razem, mimo że bardzo lubię inne filmy tych twórców. Nie doszukiwałem się w żadnej psychologii postaci Taylor gra jak ekscentryczną postać, ale psychologii postaci brak.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
