Kiedy wojska niemieckie zajęły Łódź 8 września 1939 r. w Łodzi mieszkało 250 tysięcy Żydów. Było to więc drugie po Warszawie skupisko ludności żydowskiej w Polsce. Decyzja o utworzeniu getta w tym mieście zapadła w grudniu 1939 r., i miało to być w myśl założeń pierwsze getto na ziemiach włączonych bezpośrednio do Rzeszy do którego miano wysiedlić Żydów z całego Kraju Warty. Od drugiej połowy stycznia 1940 r. zaczęto wysiedlać mieszkańców Łodzi z dotychczas zajmowanych mieszkań i przesiedlać na tereny Bałut, Starego Miasta i Marysina najbardziej zaniedbanej i biednej części Łodzi. 8 lutego wydane zostało zarządzenie o ustanowieniu odrębnej dzielnicy, a 30 kwietnia getto zostało oficjalnie zamknięte, teren otoczono parkanem, zasiekami z drutu kolczastego i obstawiono niemieckimi wartownikami z prawem strzelania do każdej osoby podchodzącej za blisko do granic getta.
Nasz serwis wykorzystuje pliki cookie. Warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies możesz zmienić w ustawieniach Twojej przeglądarki.