To jest SOS, zranionej w sobie, powalonej na ziemię! Czy ty, czy ktokolwiek, słyszy moją rozpacz? Czuję, jak zatracam siebie...
Pozostawiłam wszystko, ale nie obwiniaj mnie. Musiałam odejść, nie będąc już sobą. Upadłam tak nisko, że nikt mnie już nie dostrzegał. Pogrążyłam się w anonimowości, walcząc z pustką i chłodem, chłodem. Pragnąc, bez powodzenia powrócić. Pragnąc, odrodzić się.
Jestem niczym, jestem nikim. Ukoronowana udrękami ogółu, jedynie orężem spętana. Ujrzeć światło spomiędzy prętów krat, i zobaczyć, jak piękne jest niebo. Czy dochodzi do ciebie mój głos? (rozbrzmiewa)
Cisza zabija we mnie cierpienie. Słyszysz? Czy mnie widzisz? Obiecał, a uczynił cię, obiektem pozbawionym blasku. Szlochając potem, z myślą o tobie, zatopiłam niebo w falach, falach. Wszystkie moje żale, całą mą historię. Moje odbicie!
Wyszukiwanie odpowiedzi..
