Kazanie ks. Piotra Pawlukiewicza Ranią nas najbliżsi dotyka bardzo bolesnego, ale prawdziwego doświadczenia że najgłębsze rany często zadają ci, których najbardziej kochamy. Ks. Piotr nie moralizuje, ale z wielkim zrozumieniem pokazuje, że bliskość rodzi wrażliwość. Im bardziej kogoś kochamy, tym łatwiej nas zranić, bo otwieramy przed tą osobą nasze serce.
Tłumaczy, że rany zadane przez najbliższych nie muszą nas niszczyć, jeśli wpuścimy w nie Boga. Mówi o przebaczeniu, które nie jest zapomnieniem, ale decyzją, by nie nosić w sercu nienawiści. Pokazuje, że tylko Bóg może uleczyć takie głębokie zranienia i że warto modlić się za tych, którzy nas skrzywdzili nie po to, by ich uniewinnić, ale by nasze serce nie stało się twarde.
To kazanie to zaproszenie do tego, by nie uciekać od bólu, ale nieść go do Jezusa bo On zna cierpienie odrzucenia i zdrady. I tylko On potrafi przemienić ten ból w coś, co nas nie złamie, ale umocni.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
