Szkielet czworonożnego stworzenia, posiadającego ogon i płetwiaste stopy podobne do kończyn wydry, został zidentyfikowany przez naukowców jako starożytny przodek wieloryba.

Skamieniałości odkryte w Peru doprowadziły naukowców do konkluzji, że ogromne wodne stworzenia, które obecnie przemierzają oceany naszej planety, pochodzą od małych kopytnych przodków, zamieszkujących terytorium południowej Azji około 50 milionów lat temu. To właśnie niewielkie "kopytka" na końcówkach palców prehistorycznego wieloryba sugerują, że zwierzę potrafiło zarówno pływać, jak i swobodnie poruszać się po lądzie.

Międzynarodowy zespół badawczy natknął się na szkielet o długości 4 metrów, podczas wykopalisk prowadzonych na przybrzeżnej pustyni w Peru. Naukowcy nadali okazowi łacińską nazwę Peregocetus pacificus, co można przetłumaczyć jako "podróżującego wieloryba, który dotarł do Pacyfiku".

Skamieniałości nie są co prawda najstarszymi szczątkami wielorybów, jakie kiedykolwiek znaleziono, ale ich odkrycie jest niezwykle znaczące, ponieważ świadczą, że zwierzęta rozprzestrzeniały się po całym świecie.

Doktor Travis Park z Muzeum Historii Naturalnej zaznaczył, że ewolucja wielorybów jest prawdopodobnie najlepiej udokumentowanym przykładem makroewolucji. Wszystko zaczęło się od małych kopytnych ssaków wielkości psa, a skończyło się na oceanicznych gigantach, które znamy dzisiaj.

Udało się również oszacować prawdopodobne trasy, które pokonały starożytne wieloryby, gdy po raz pierwszy wyruszyły w globalną wędrówkę. Naukowcy ustalili, że ssaki dotarły do Nowego Świata przez południowy Atlantyk, płynąc od zachodniego wybrzeża Afryki do Ameryki Południowej. Niewątpliwie pomocny był fakt, że kontynenty znajdowały się wówczas znacznie bliżej siebie niż obecnie.