Polski literat
Znawca folkloru podhalańskiego
Działacz kulturalny, społeczny i sportowy
Taternik, narciarz






Syn Jana Gwalberta Aleksandra Pawlikowskiego h. Cholewa i Wandy z domu Pawlikowska.
W czasie I wojny światowej służył w wojsku austriackim na froncie karpackim i wołyńskim (1914-16), po czym zwolniony wrócił do Zakopanego.
Zbudował na Kalatówkach nową skocznię narciarską, jedną z pierwszych w Tatrach oraz uczestniczył w zawodach (zjazd i skoki). W 1919 wstąpił do Wojska Polskiego i był instruktorem w Kompanii Wysokogórskiej Brygady Strzelców Podhalańskich, stacjonującej w Zakopanem. W 1920 r. był oficerem łącznikowym przy alianckiej komisji wojskowej nadzorującej przygotowania do plebiscytu na Spiszu i Orawie.
Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r., ale uniknął pójścia do niewoli i zamieszkał w Krakowie, a po wojnie w zakopiańskim "Domu pod Jedlami". Zajmował się twórczością pisarską, współpracował z Muzeum Tatrzańskim, był konsultantem filmów oraz autorem scenariuszy o tematyce podhalańskij i tatrzańskiej.
Mąż Anna Rozalia Waleria Pawlikowska
Ex mąż Marii Janiny Jasnorzewskiej (w 1919 r. Maria wyszła za mąż po raz drugi za Jana Gwalberta Henryka Pawlikowskiego, zwanego "Gwasiem", prozaika, znawcę folkloru podhalańskiego i zamieszkała z nim w Zakopanem w willi "Pod Jedlami" na Kozińcu. To uczucie zaowocowało znakomitymi erotykami i oryginalną liryką miłosną oraz prozą jej listów do męża. Związek ten choć zawarty z wielkiej miłości, także nie okazał się trwały. Mąż porzucił ją i wyjechał do Wiednia, wiążąc się z nastoletnią baletnicą. Po rozwodzie, który nastąpił w 1929 r. Pawlikowska wróciła do Krakow).
Ojciec Iwony Pawlikowskiej
Brat Michała Gwalberta Pawlikowskiego, Heleny Pawlikowskiej i Janinay Wandy Tarnowskiej.
Zmarł w Zakopanem, został pochowany na Starym Cmentarzu w Zakopanem.