Szczep 121
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Geogemma barossii |
| Nazwa systematyczna | |
| Geogemma barossii Kashefi & Lovley, 2008[1] | |
Szczep 121 (ang. Strain 121) – jednokomórkowy mikroorganizm zaliczany do archeonów; ekstremalny termofil. Wzrasta w najwyższej znanej dla organizmów temperaturze; temperatura jego wykrywalnego wzrostu jest o 8 °C wyższa od temperatury dla poprzedniego rekordzisty Pyrolobus fumarii[2][3]. Organizm znaleziono ok. 320 km od Zatoki Puget (47°55′46″N 129°06′51″W/47,929444 -129,114167), w kominie hydrotermalnym w północno-wschodnim Pacyfiku, na głębokości ok. 2400 m[4] i wyizolowano używając pożywki beztlenowej o temperaturze 100 °C[1].
Organizm jest zdolny do normalnego wzrostu i rozmnażania w temperaturze 121 °C, która jest stosowana do sterylizacji w autoklawach i stąd bierze się jego robocza nazwa. Aż do odkrycia szczepu 121 uważano, że ta temperatura jest wystarczająca do zabicia wszystkich żywych organizmów i ich przetrwalników. Wyjątek Pyrolobus fumarii, którego około 1% komórek po godzinie sterylizacji było nieuszkodzonych, chociaż niezdolnych do rozwoju[5]. W wyższych temperaturach szczep 121 nie wykazywał wzrostu, ale po dwugodzinnej inkubacji w temperaturze 130 °C i następnie przeniesieniu do temperatury 103 °C, wciąż zachowywał zdolność rozwoju. W temperaturach niższych niż 85 °C, komórki szczepu 121 nie dzielą się, jednak pozostają żywe[1].
Metabolizm tego organizmu jest oparty na reakcjach redoks z udziałem tlenków żelaza (żelazo jako akceptor elektronów)[1].
Organizm zakwalifikowano do archeowców na podstawie analizy fragmentu 16S rRNA o długości 1100 pz i fragmentu o długości 105 aminokwasów genu topR. Badania wykazały, że jest najbliżej spokrewniony z innymi archeowcami: Pyrodictium occultum (96,0% podobieństwa) i Pyrobaculum aerophilum (95,3% podobieństwa)[1]. W momencie odkrycia, autorzy nie zaproponowali pełnej systematyki organizmu, klasyfikując go jedynie do poziomu klasy. Nazwę gatunkową i pełną taksonomię autorzy zaproponowali w swojej kolejnej pracy[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Kashefi K, Lovley DR. Extending the upper temperature limit for life. „Science”. 301. 5635, s. 934, 2003. DOI: 10.1126/science.1086823. PMID: 12920290.
- ↑ Cowen DA. The upper temperature of life--where do we draw the line?. „Trends Microbiol”. Feb;12. 2, s. 58-60, 2004. PMID: 15040324.
- ↑ Kashefi K. Response to Cowan: The upper temperature for life – where do we draw the line?. „Trends Microbiol”. Feb;12. 2, s. 60-2, 2004. PMID: 15152618.
- ↑ Alok Jha: Unboilable bug points to hotter origin of life. guardian.co.uk, 15-08-2003. [dostęp 2008-08-02]. (ang.).
- ↑ Blöchl E., Rachel R., Burggraf S., Hafenbradl D., Jannasch HW., Stetter KO. Pyrolobus fumarii, gen. and sp. nov., represents a novel group of archaea, extending the upper temperature limit for life to 113 degrees C.. „Extremophiles”. Feb;1. 1, s. 14-21, 1998. PMID: 9680332.
- ↑ Kashefi K., Shelobolina ES., Elliott WC., Lovley DR. Growth of thermophilic and hyperthermophilic Fe(III)-reducing microorganisms on a ferruginous smectite as the sole electron acceptor.. „Applied and environmental microbiology”. 1 (74), s. 251–8, styczeń 2008. DOI: 10.1128/AEM.01580-07. PMID: 17981937.