Neil Sedaka to znany amerykański piosenkarz, pianista i kompozytor. Zaczął brać lekcje gry na fortepianie, gdy był w drugiej klasie i dołączył do Juilliard School of Music w wieku ośmiu lat. Kontynuował tam trening do 16 roku życia. W tym czasie zainteresował się rockiem i w wieku 13 lat nawiązał współpracę z Howardem Greenem. Duet po raz pierwszy znalazł się w centrum zainteresowania utworem „Stupid Cupid”, śpiewanym przez Connie Francis. Było to jednak „Och! Carol, która ustanowiła Sedakę jako piosenkarkę, zdobywając mu dziewiąte miejsce na liście Hot 100, a także międzynarodową reputację. Następnie wydawał hity, dopóki mania Beatle nie uderzyła w USA, a jego rekordowa sprzedaż spadła. Niemniej jednak nadal był popularny jako autor tekstów i artysta koncertowy, występując na różnych koncertach na całym świecie. Później powrócił w latach siedemdziesiątych. Oprócz angielskiego pobił rekordy w języku włoskim, hiszpańskim, niemieckim, japońskim, francuskim i hebrajskim. Popularny artysta koncertowy, do dnia dzisiejszego występuje na całym świecie.
Dzieciństwo i wczesne życie
Neil Sedaka urodził się 13 marca 1939 r. W Brighton Beach, głównie żydowskiej dzielnicy na Brooklynie w Nowym Jorku. Jego ojciec Mac Sedaka, sefardyjski Żyd pochodzenia tureckiego, był taksówkarzem. Był także świetnym graczem w tenisa i shuffleboard.
Jego matka Eleanor z domu Appel była aszkenazyjskim Żydem pochodzenia polsko-rosyjskiego. Neil urodził się młodszy z dwójki dzieci swoich rodziców, mając starszą siostrę, która była od niego starsza o dwa lata.
Wychowany w wielopokoleniowej rodzinie i dzielący dwupokojowe mieszkanie z dziadkami i pięcioma ciotkami, Neil miał bardzo szczęśliwe dzieciństwo, gdy rozpieszczały go panie domu. Miał także bliskie stosunki z ojcem, który zabrał go do gry w piłkę i walki o nagrody.
Neil musiał odziedziczyć talent muzyczny od babci pianisty koncertowego, który studiował u założyciela prestiżowej szkoły Julliard. Najpierw jednak zauważył, że jego talent to jego nauczyciel muzyki drugiej klasy, który kiedyś wysłał go do domu z notatką sugerującą, że bierze prywatne lekcje gry na pianinie.
Neil rozpoczął naukę gry na fortepianie na instrumencie sąsiada. W końcu jego matka podjęła pracę na pół etatu i kupiła mu używane pianino, mając nadzieję, że Neil zostanie pianistą klasycznym, gdy dorośnie.
W 1947 roku ośmioletni Neil otrzymał stypendium w sekcji przygotowawczej dla dzieci w Juilliard School of Music, gdzie zajęcia odbywały się w każdą sobotę. Tutaj rozpoczął intensywny trening gry na fortepianie klasycznym, który trwał przez następne osiem lat.
W 1949 roku obejrzał romantyczną komedię muzyczną „Make Believe Ballroom”, w której wielu znanych piosenkarzy pojawiło się jako siebie. Słuchając jego piosenek, polubił muzykę pop. Niemniej jednak kontynuował naukę gry na fortepianie, a także formalne wykształcenie.
W 1952 roku jego sąsiad Howard Greenfield, 16-letni poeta, poprosił Neila, aby napisał muzykę do jednego ze swoich wierszy. Tak rozpoczęła się współpraca, która trwała do śmierci Greenfielda w 1986 roku.
Do swojej szkoły średniej Neil został zapisany do Abraham Lincoln High School. Do tego czasu zaczął także grać muzykę pop na fortepianie, co uczyniło go bardzo popularnym wśród rówieśników. Był zapraszany nie tylko na każdą nastoletnią imprezę, ale także był sercem tych imprez.
W 1956 roku, kiedy miał 16 lat, jego nauczyciel muzyki w szkole średniej zapisał go na konkurs muzyczny w Nowym Jorku, w którym został ogłoszony jednym z pięciu zwycięzców. Później tego samego roku ukończył zarówno Abraham Lincoln High School, jak i Julliard School of Music.
Wczesna kariera
Podczas gdy Neil Sedaka był jeszcze w Julliard School of Music, on i Greenfield znaleźli współpracę z Atlantic Records, pisząc piosenki głównie dla afroamerykańskich piosenkarzy. Mniej więcej w tym czasie założył zespół o nazwie „Token” ze swoimi szkolnymi kolegami, Hank Medress, Eddie Rabkin i Cynthią Zolotin.
„The Token” zwrócił uwagę wytwórni Morty Craft, która w 1956 roku nagrała swoje pierwsze dwa utwory, „While I Dream” i „I Love My Baby”, które stały się regionalnymi hitami. Później nagrali jeszcze dwie piosenki: „Come Back Joe” i „Don't Go Go”.
W 1957 roku Sadeka opuścił „Token”, aby rozpocząć karierę solową, występując na różnych programach. Początkowo wahał się i przed występami miał zimne stopy, ponieważ nigdy nie brał żadnych lekcji śpiewu. Często jego matka musiała go wypchnąć na scenę.
W 1958 roku Sadeka i Greenfield opuścili Atlantic Records, podpisując umowę na pisanie piosenek z Aldon Publishing Company, której właścicielem jest Don Kirshner i Al Nevins. Niedługo potem duet został wysłany do Connie Francis, która przeżywała nudny okres.
Najpierw Sedaka zagrał coś, co uważał za swoją najlepszą balladę dla Connie Francis. Kiedy zostawili ją pod wrażeniem, pod naciskiem Greenfielda, zagrał „Głupiego Kupidyna”. Bardzo zaimponowało to piosenkarzowi.
Connie Francis nagrała „Stupid Cupid” 18 czerwca 1958 r. W Metropolitan Studio. W sierpniu dotarł do listy Top 15, później osiągając 14 pozycję na liście Billboard Hot 100.
„Głupi Kupidyn” nie tylko pomógł Connie Francisowi powrócić, ale także sprawił, że Sedaka stała się znana w branży. Ponadto otrzymał czek w wysokości 54 000 $, co zapewniło mu bezpieczeństwo finansowe.
Niedługo po wydaniu „Stupid Cupid” na prośbę Dona Kirshnera i Al Nevinsa Sedaka przerwał taśmę demonstracyjną, śpiewając piosenki, które napisał wspólnie z Greenfieldem. Przyciągnęło to uwagę RCA Victor, który ostatecznie podpisał z nimi umowę nagraniową.
Z RCA Victor
W 1958 roku Neil Sedaka nagrał swoją debiutancką piosenkę „The Diary”. Oryginalnie napisana dla Little Anthony & The Imperials, piosenka poradziła sobie całkiem nieźle, kiedy została wydana przez RCA Victor w tym samym roku, ostatecznie osiągając 14 pozycję na liście Billboard.
Nagrał także „I Go Ape” i „No Vacancy” w 1958 roku. Podczas gdy „No Vacancy” został wydany po stronie B „Diary”, „I Go Ape” został wydany w 1859 roku. Później znalazł się w jego debiucie album „Rock with Sedaka”, który został wydany w tym samym roku.
„I Go Ape” nie dotarł do rankingu Top Forty, osiągając 42 pozycję. Ale jego następny singiel, „Crying My Heart Out For You”, był całkowitą porażką, osiągając 111. pozycję w amerykańskiej liście przebojów. RCA miał zamiar go rzucić, wstrzymując cztery kolejne utwory, które z nimi nagrał.
Po porażkach Sedaka i Greenfield zaczęli studiować trzy największe hity i ostatecznie napisali „Och! Kolęda'. Wydany w 1959 roku przez RCA, dał Sedace swój pierwszy krajowy hit w pierwszej dziesiątce. „One Way Ticket (To the Blues)”, wydany po stronie B, znalazł się na liście przebojów w Japonii.
W latach 60
Po „Och! Carol ”, Neil Sadeka zaczął wydawać kolejne hity, wydając„ Stairway to Heaven ”,„ You Mean Everything to Me ”i„ Run Samson Run ”w 1960 roku. Wśród jego przebojów z 1961 r. Była„ Calendar Girl ”, która osiągnęła szczyt Nie. 4 na amerykańskich listach przebojów, „Little Devil” i „Happy Birthday Sweet Sixteen”.
Również w 1961 roku wydał dwa albumy studyjne „Circulate” i „Neil Sedaka śpiewa Little Devil and His Other Hits”. Oba albumy zostały ponownie wydane w latach 90.
W 1962 roku Sedaka osiągnął szczyt swojej kariery piosenką „Breaking Up is Hard to Do”, która osiągnęła pozycję numer jeden na liście Billboard Hot 100 11 sierpnia. Później tego samego roku wydał kolejny przebój „Next Door to an Angel ”, który osiągnął najwyższy punkt na piątym miejscu tego samego wykresu.
Równolegle z nagrywaniem muzyki w języku angielskim zaczął także nagrywać w językach obcych, zaczynając od „Esagerata” i „Un giorno inutile” po włosku. Potem pojawiły się inne przeboje, takie jak „Tu non-lo sai”, „Il re dei pagliacci”, „I tuoi capricci” i „La terza luna”.
W 1963 roku jego popularność zaczęła spadać, a jego „Alicja w krainie czarów” mogła dotknąć tylko numeru 17, „Let's Go Steady Again” osiągnęła numer 26, „Dreamer” osiągnął numer 47, a „Bad Girl” mogła osiągnąć maksimum tylko numer 33. Następnie, gdy mania Beatleów zaczęła rozprzestrzeniać się po całym świecie jak dziki ogień, sytuacja Sedaki zaczęła się pogarszać.
W latach 1964–1966 wszystkie jego single z wyjątkiem trzech nie osiągnęły Hot 100. Teraz skoncentrował się na pisaniu piosenek, pisaniu przebojów takich jak „The Hungry Years” dla Franka Sinatry, „Solitaire” dla Elvisa Presleya, „Puppet Man” dla Toma Jones i „Workin 'On a Groovy Thing” dla Piątego Wymiaru.
Na początku lat 70. przeniósł się do Anglii, gdzie stał się bardzo popularny jako artysta koncertowy, wydając album „Live at Royal Festival Hall” w 1974 roku. Nagrał także kilka piosenek, trafiając na brytyjskie listy przebojów z „That's Where” Muzyka bierze mnie ”i„ Śmiech w deszczu ”.
Wróć
W 1973 roku Neil Sadeka poznał Eltona Johna, który miał właśnie otworzyć wytwórnię Rocket Records. W 1974 roku nagrał kilka brytyjskich hitów Sadeki, takich jak „Laughter in the Rain”, na potrzeby kompilacji zatytułowanej „Sedaka's Back”, którą wydał w listopadzie.
Wydany w październiku 1974 r. Jako singiel z „Sedaka's Back”, „Laughter in the Rain” osiągnął numer jeden na amerykańskiej liście Billboard Hot 100. Kolejny singiel „The Immigrant” osiągnął 22 pozycję na tym samym wykresie. Sam album uzyskał certyfikat Gold za ponad pół miliona sprzedaży.
W 1975 roku Sedaka wydał swój kolejny album „Overnight Success” w Europie, później wydając prawie takie same utwory, jak „The Hungry Years” w USA. Jednym z utworów był duet z Eltonem Johnem. Nazywany „Bad Blood” osiągnął numer jeden na liście Billboard Hot 100.
W 1976 roku Sedaka wydał swój trzeci i ostatni album „Stepping Out” z wytwórnią John. Następnie przeniósł się na Elektra Records, wydając „A Song”, swój pierwszy album z nimi w 1977 roku. Ponieważ firma nie promowała swojego albumu, wyszło mu to tylko umiarkowanie dobrze.
Pozostał w Elektrze do 1981 roku, wydając kolejne cztery albumy, „All You Need Is the Music” (1978), „The Many Sides of Neil Sedaka” (1978), „In the Pocket” (1980) i „Neil Sedaka Now” (1981). Jednak żadna z nich nie wypadła zbyt dobrze.
Późniejsza kariera
W 1982 r. Sedaka opuścił Elektrę, aby dołączyć do Curb Records, wydając wraz z nimi dwa albumy „Come See About Me” (1983) i „The Good Times” (1986). Niestety oba albumy wypadły źle, aw 1986 r. Jego umowa z Curb została rozwiązana.
W 1986 roku Sedaka stworzył własną wytwórnię, aby znaleźć rynek dla swoich hitów, od czasu do czasu wydając nowe albumy w formacie CD, które sam wyprodukował. Jednocześnie kontynuował występy na koncertach w USA i Europie, w których uczestniczyły miliony jego fanów.
W 2007 roku podpisał umowę z Razor and Tie Records, wydając z nimi „The Definitive Collection” w tym samym roku. W maju znalazł się w pierwszej 25 na liście 200 najlepszych albumów Billboardu.
W 2008 roku wydał „Waking Up is Hard to Do”, album dla dzieci, po raz kolejny uderzając w niego listą przebojów 200 amerykańskich list Billboard. Jego ostatni album „I Do It for Applause” został wydany 12 sierpnia 2016 r.
Główne dzieła
Neil Sedaka po raz pierwszy znalazł się w centrum uwagi dzięki „Och! Carol ”, piosenka, którą napisał wspólnie z Howardem Greenfieldem. Nagrana przez niego w 1959 roku piosenka stała się międzynarodowym hitem, osiągając dziewiąte miejsce na liście amerykańskiej listy Hot 100 i pierwszą pozycję na włoskiej liście.
Jest również znany ze swojej powracającej piosenki „Laughter in the Rain”. Napisana wspólnie z Philem Cody'm i nagrana w 1974 roku piosenka osiągnęła pierwsze miejsce na liście Billboard Hot 100, pozostając również na szczycie listy współczesnych dorosłych przez dwa tygodnie.
Życie rodzinne i osobiste
W 1962 roku Neil Sedaka poślubił Łebę Strassberg, którą poznał cztery lata temu, grając ze swoim zespołem w ośrodku należącym do ojca Łeby w Catskill Mountain. To była dla nich miłość od pierwszego wejrzenia. Później została jego menedżerem.
Para ma dwoje dzieci; Dara i Marc. Dara dorastała jako artystka nagrywająca, która wraz ze swoim ojcem śpiewała duet „Billboard Top 20”, „Have Have Never Let You Go”. Jest także wokalistką reklam telewizyjnych i radiowych. Marc jest scenarzystą dla telewizji i filmów.
Szybkie fakty
Urodziny 13 marca 1939 r
Narodowość Amerykański
Znak słońca: Ryby
Znany również jako: Neil
Urodzony kraj Stany Zjednoczone
Urodzony w: Brooklyn
Słynny jako Singer
Rodzina: małżonka / ex-: Leba Strassberg ojciec: Mac Sedaka matka: Eleanor Sedaka dzieci: Dara Sedaka, Marc Sedaka Miasto: Nowy Jork Stany Zjednoczone Stan: New Yorkers Więcej faktów edukacja: Juilliard School of Music
