Bardzo ciekawy, napisany z rozmachem reportaż. Autor zabiera nas w podróż po tunelach metra, średniowiecznych katakumbach, miejscach starożytnego kultu i opuszczonych podziemnych miastach. Mnóstwo wiedzy, nieco filozofii, sporo mistycyzmu. Will Hunt uwielbia Podziemia, a swoją pasję przerzuca na czytelników. Bardzo ciekawa lektura.

Bardzo ciekawy, napisany z rozmachem reportaż. Autor zabiera nas w podróż po tunelach metra, średniowiecznych katakumbach, miejscach starożytnego kultu i opuszczonych podziemnych miastach. Mnóstwo wiedzy, nieco filozofii, sporo mistycyzmu. Will Hunt uwielbia Podziemia, a swoją pasję przerzuca na czytelników. Bardzo ciekawa lektura.

“Podziemie” to opowieść o niepoznawalności. O dążeniu do czegoś zupełnie innego od ludzkiego umysłu, chęci doświadczenia czegoś poza sferą ludzkiego poznania, która towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. I mimo, że teraz dążymy do tego, by jak najbardziej ograniczyć nasze irracjonalne przeczucia, obserwować wyłącznie to, co uznawane za realne, wydaje mi się, że wciąż próbujemy zapełnić w sobie jakąś lukę. Lukę, która ciągnie nas do przekraczania swoich granic, mocnych wrażeń, wyłączania zmysłów w ciemności. Ci wszyscy, którzy udawali się pod powierzchnię Ziemi, na chwilę lub większość życia, czegoś szukali. I to o tym jest ta książka.

“Podziemie” to opowieść o niepoznawalności. O dążeniu do czegoś zupełnie innego od ludzkiego umysłu, chęci doświadczenia czegoś poza sferą ludzkiego poznania, która towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. I mimo, że teraz dążymy do tego, by jak najbardziej ograniczyć nasze irracjonalne przeczucia, obserwować wyłącznie to, co uznawane za realne, wydaje mi się, że wciąż...

Podziemia kojarzą się z ciemnością, horrorami, niebezpieczeństwem. Budzą strach, działają na naszą wyobraźnię. Często boimy się tego, co nieznane, a to właśnie świat pod nami owiany jest tajemnicą, niewiele o nim wiemy, niewiele się nad nim zastanawiamy. Tymczasem są ludzie, których ten świat fascynuje, daje siłę, zachęca do niesamowitej podróży do miejsc ukrytych przed oczami większości z nas.

Prosta okładka i intrygujący opis przykuły moją uwagę. Niewiele pojawia się książek dotyczących takiej tematyki, a dawno już nie zaglądałam do reportaży. Ten zapowiadał intrygującą wyprawę do świata, o którym niewiele wiemy. Niewiele osób na co dzień zastanawia się, co dzieje się pod ich stopami. Brak na ten temat zbyt wielu informacji, a takie miejsca wzbudzają niepokój. Z drugiej strony, jak by się nad tym zastanowić, to pomimo strachu właśnie podziemia stanowiły też schronienie. Autor zabiera więc nas do miejsc, które fascynują i pokazują świat z zupełnie innej strony.

Autor w pierwszym rozdziale nazwanym Zejście opowiada nam, od czego zaczęła się jego pasja, w jaki sposób zainteresował się tym, co znajduje się pod nami i dlaczego tak niewiele na ten temat wiemy. To tylko preludium do dalszej części, która jest intrygująca i przede wszystkim daje do myślenia. Podziemia przecież wzbudzają strach, dlaczego więc były miejscem, w którym ludzie spędzali czas, szukali bezpieczeństwa. Dłuższy pobyt w takim miejscu działa nie tylko na wyobraźnię, ale także na psychikę. Autor po rozpoczęciu swojej wyprawy w Providence odwiedził miejsca w ponad dwudziestu krajach i jego zainteresowanie tym tematem, światem, który tak niewiele osób zgłębia, trwa nadal. Opisując najważniejsze z wydarzeń stara się pokazać, co tak naprawdę skrywa się pod nami, jak wiele tajemnic i niesamowitych miejsc.

Każdy z rozdziałów opisuje inne miejsca, różne doświadczenia, ciekawostki, ale także a może przede wszystkim ludzi, którzy z nimi są związani. Można poznać miejscowych odkrywców, ale też dowiedzieć się między innymi, jaki wpływ na człowieka ma długi pobyt w ciemnościach. Opisywane miejsca mocno działają na wyobraźnię. W pamięci pozostają także bohaterowie, jak chociażby pierwsza osoba, która uwieczniła na fotografiach podziemia Paryża. W związku z tym, że w książce zostały zamieszczone także czarnobiałe ilustracje i zdjęcia, treść mocniej trafia do czytelnika. Wiele zdjęć zapada w pamięci, przykładowo jedno przedstawiające korytarze ułożone z kości w Paryżu, czy inne pokazujące niesamowite sieci jaskiń w Kapadocji. Wspomniałam też o bohaterach, o których trudno będzie zapomnieć a jednym z nich był mieszkaniec Londynu William Lyttle, którego historia i pasja związana z kopaniem zaczęła się dosyć niepozornie.

Walorem tej książki poza ciekawą treścią jest lekkość przekazu. Poznaje się ją bardzo szybko a jednocześnie z utrzymującym się na odpowiednim poziomie zainteresowaniem. W wielu miejscach opowieść skłania do refleksji i zachęca do pogłębienia wiedzy w określonych obszarach.

„Podziemie. Świat pod naszymi stopami” to książka, która zaskakuje treścią, ciekawą tematyką i klimatem. Ukazuje pasję, nieco mroczne, ale też piękne miejsca niewidoczne dla większości ludzi a skrywające tajemnice, działające na wyobraźnię, niesamowite. Autor w interesujący sposób opowiada nam różne historie i przedstawia ludzi, którzy tak jak on postanowili zwiedzić świat, który wzbudza niepokój, na co dzień głęboko ukryty. Świat, który niby jest tak blisko, a jednak niewiele nadal o nim wiemy. Klimatyczna i mroczna podróż w głąb ziemi, w ciemnościach, z dala od codziennego zgiełku.
http://wyczytane-ksiazki.blogspot.com/2021/10/podziemie-swiat-pod-naszymi-stopami-will-hunt.html

Podziemia kojarzą się z ciemnością, horrorami, niebezpieczeństwem. Budzą strach, działają na naszą wyobraźnię. Często boimy się tego, co nieznane, a to właśnie świat pod nami owiany jest tajemnicą, niewiele o nim wiemy, niewiele się nad nim zastanawiamy. Tymczasem są ludzie, których ten świat fascynuje, daje siłę, zachęca do niesamowitej podróży do miejsc ukrytych przed...

Jako nastolatek w swoim rodzinnym Providence autor natknął się na opuszczony tunel. Nie przypuszczał wówczas, że zwykła ciekawość przerodzi się w jego styl życia. Will Hunt bada dawne wierzenia Aborygenów i Majów, odwiedza jaskinie, kopalnie, katakumby, kanały, zapomniane linie metra i inne zapomniane podziemne miejsca. Książka „Podziemie” to wyraz fascynacji i próba zrozumienia zachwytu światem pod naszymi stopami.
Chcemy odkryć tajemnice kosmosu, chcemy tam podróżować, tymczasem nie mamy pojęcia jak niezbadany świat znajduje się tuż pod nami. Od tysięcy lat nasi przodkowie uważali jaskinie za miejsce święte. W każdym zakątku globu znajdziemy ślady owej religijności i bojaźni: figurki, posągi, resztki glinianych dzbanów, misek, szczątki zwierząt, a nawet ludzi. Dawniej wejście do jaskini wiązało się z przejściem na „inną stronę”, wejściem do świata bogów i duchów. Nawet dziś, w epoce wiedzy i racjonalizmu, wejście do ciemnej pieczary wywołuje dreszcze ekscytacji zmieszanej ze strachem przed nieznanym. Will Hunt zabiera nas w niesamowitą podróż. Wraz z nim poruszamy się po paryskich kanałach i katakumbach oraz rozmawiamy z tamtejszymi katafilami. Wyruszamy szlakiem songline marlu, by móc wejść do aborygeńskiej kopalni sprzed 35 tysięcy lat. Natomiast w Pirenejach wstępujemy do niedostępnej jaskini Le Tuc, aby podziwiać „żubry z gliny”.
„Podziemia. Świat pod naszymi stopami” to książka bardzo wciągająca i interesująca. Czyta się ją niesamowicie szybko i przyjemnie, a przy tym możemy zajrzeć w miejsca dla większości z nas niedostępne. Zdecydowanie polecam.

Jako nastolatek w swoim rodzinnym Providence autor natknął się na opuszczony tunel. Nie przypuszczał wówczas, że zwykła ciekawość przerodzi się w jego styl życia. Will Hunt bada dawne wierzenia Aborygenów i Majów, odwiedza jaskinie, kopalnie, katakumby, kanały, zapomniane linie metra i inne zapomniane podziemne miejsca. Książka „Podziemie” to wyraz fascynacji i próba...

Przyznam, że ta książka mnie zafascynowała. Will Hunt jest nie tylko miłośnikiem podziemnych wędrówek, nie tylko doskonale wie, o czym opowiada. On umie o tym opowiadać. I to jak!
Pierwszy tunel, jaki udało mu się spenetrować, znajdował się w pobliżu jego domu w Providence. Will miał wtedy 16 lat i podziemny świat stał się niemal jego obsesją. Nowy Jork poznawał od spodu. Przewędrował podziemiami Paryża. Potem przyszła kolej na stare, opuszczone kopalnie i jaskinie. Na całym świecie...

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/KsiazkaZamiastKwiatka/photos/a.418885991470850/6498185463540842/

Przyznam, że ta książka mnie zafascynowała. Will Hunt jest nie tylko miłośnikiem podziemnych wędrówek, nie tylko doskonale wie, o czym opowiada. On umie o tym opowiadać. I to jak!
Pierwszy tunel, jaki udało mu się spenetrować, znajdował się w pobliżu jego domu w Providence. Will miał wtedy 16 lat i podziemny świat stał się niemal jego obsesją. Nowy Jork poznawał od spodu....

Reportaż, czy może coś więcej? Świat oglądany "od spodu", od drugiej strony. Zapis fascynacji tym, co znajduje się w głębi.
Książka przypadła mi do gustu, chociaż sama nie interesuję się poruszanymi w niej zagadnieniami. Pozycja przypadkiem wpadła w moje ręce, ale miło spędziłam z nią czas.

Reportaż, czy może coś więcej? Świat oglądany "od spodu", od drugiej strony. Zapis fascynacji tym, co znajduje się w głębi.
Książka przypadła mi do gustu, chociaż sama nie interesuję się poruszanymi w niej zagadnieniami. Pozycja przypadkiem wpadła w moje ręce, ale miło spędziłam z nią czas.

Od zawsze ciągnie nas do nieznanego. Z utęsknieniem spoglądamy w niebo, wypatrując tam obcych cywilizacji, w głębinach oceanów poszukujemy wież zatopionych Atlantyd, a w mrocznych tunelach staramy się znaleźć ukryte przejścia do podziemnego królestwa (albo skrzynie ze skarbami). I właśnie ciekawość zupełnie odmiennego świata - tego pod naszymi stopami, do którego nigdy nie dociera światło słoneczne i w którym mogą dziać się najróżniejsze cuda, nakłoniła Willa Hunta do napisania "Podziemia".

Lektura tej książki jest podróżą przez czas i przestrzeń, od pełnych czaszek katakumb XIX-wiecznego Paryża, przez majańskie jaskinie na Jukatanie, w których składano ofiary władcom Xibalby, po australijskie święte kopalnie ochry. Każde miejsce, które autor zwiedza i odkrywa, staje się zarzewiem nowej historii i punktem wyjścia dla kolejnych rozważań.

W swoich opowieściach Hunt sprawnie łączy ze sobą aspekty kulturowe, społeczne i psychologiczne, doprawiając je mitologią, wierzeniami, szczyptą literatury i nauki. Zupełnie nie spodziewałam się tego, jak bardzo wszechstronna okaże się ta książka (szczególnie zaskoczyła mnie szalenie ciekawa teoria naukowa, o której dotąd nie słyszałam!) i jak wiele niesamowitych faktów oraz ciekawych przemyśleń można powiązać z tym tematem.

"Podziemie" ma w sobie tajemnicę, której rąbka autor chce nam trochę uchylić, ma w sobie również odrobinę magii i poezji (ciarki zachwytu przechodzą po pleckach podczas czytania o Victorze Hugo, nazywającym kanały pod Paryżem "Trzewiami Lewiatana"),ale najwięcej ma tego klimatu rodem z powieści Verne'a, który sprawia, że w serduszkach odkrywców odzywa się zew przygody.

Ukryty pod naszymi stopami świat, który kreuje przed czytelnikami Hunt, jest barwny, trochę niepokojący, ale równocześnie nęcący. Staje się miejscem, w którym ludzie mogą oddać się niczym nieskrępowanej pasji, sztuce, albo rozmyślaniom, gdzie mogą uciec od zgiełku miasta i przez wiele godzin pozostawać w ciszy i samotności. Miejscem, które i owszem, niektórym może wydawać się przerażające lub przytłaczające (tym bardziej, gdy uświadomią sobie, ile ton ziemi znajduje się ponad ich głowami),innych jednak kojąco otuli swoją ciemnością, pozwoli odnaleźć samych siebie albo będzie wabić mgiełką tajemnicy, zapowiedzią niesamowitych przygód i odkryć.

Zachwyca również sama okładka książki, a wewnętrzna szata jest staranna, przemyślana i bogato ilustrowana. Jedyne, czego mi brakuje, to podpisy pod zdjęciami! Co prawda do wszystkich obrazków znajdziemy odniesienia w tekście, jednak zostałam wychowana we wierze, że zdjęcia należy podpisywać, dlatego te braki bardzo rzucały mi się w oczy!

Panicznie boję się ciemności, mroczne kanały i opuszczone tunele byłyby więc idealną pożywką dla wszystkich moich najgorszych koszmarów (przemierzałabym je w przekonaniu, że zaraz z ciemności wyłoni się zombie, mutant albo jakiś przerośnięty aligator). Ale czytanie o nich w wygodnym fotelu w bezpiecznym, suchym i (przede wszystkim) dobrze oświetlonym mieszkaniu, pozwoliło mi odczuć namiastkę tych niesamowitych przygód, zanurzyć się w intrygującym i różnorodnym podziemnym świecie, a także zdobyć wiele nowych ciekawych informacji.

Od zawsze ciągnie nas do nieznanego. Z utęsknieniem spoglądamy w niebo, wypatrując tam obcych cywilizacji, w głębinach oceanów poszukujemy wież zatopionych Atlantyd, a w mrocznych tunelach staramy się znaleźć ukryte przejścia do podziemnego królestwa (albo skrzynie ze skarbami). I właśnie ciekawość zupełnie odmiennego świata - tego pod naszymi stopami, do którego nigdy nie...

Jestem ogromnie zaskoczona złożonością tej książki i tym jak wiele tematów zdołała ona poruszyć, a przede wszystkim jak bardzo udało jej się pobudzić moją wyobraźnię do błądzenia razem z autorem po tajemniczych podziemnych labiryntach.

Autor zgłębia nie tylko tajemnicę podziemi, ale również ludzkiego umysłu. Próbuje dociec, dlaczego ludzie czują dziwny pociąg do jaskiń, katakumb i opuszczonych stacji metra. Stara się odpowiedzieć na pytanie dlaczego podziemia są tak silnie związane z mitami i religiami całego świata i jak postrzegali je nasi przodkowie. Dlaczego wyparliśmy je ze swojego świata i najchętniej byśmy o nich zapomnieli? I przede wszystkim, jak wiele jeszcze o nich nie wiemy?

Sięgając po książkę, myślałam, że dowiem się paru ciekawostek o dziwnych zwierzętach mieszkających pod ziemią, poczytam o ciekawych jaskiniach, albo poznam statystyki z rozwoju metra na świecie, czy może dowiem się czegoś jak jest zbudowana kanalizacja i ile powierzchni zajmuje.
Absolutnie nie spodziewałam się, że z pozoru zwykły reportaż o tym co się kryje pod naszymi stopami wciągnie mnie tak, jak pełna przygód i złożonej fabuły powieść i poruszy tyle ciekawych i niesamowicie inspirujących tematów. A jednak udało się to bez dwóch zdań i jestem pewna, że nieprędko o podziemiach zapomnę.

Jestem ogromnie zaskoczona złożonością tej książki i tym jak wiele tematów zdołała ona poruszyć, a przede wszystkim jak bardzo udało jej się pobudzić moją wyobraźnię do błądzenia razem z autorem po tajemniczych podziemnych labiryntach.

Autor zgłębia nie tylko tajemnicę podziemi, ale również ludzkiego umysłu. Próbuje dociec, dlaczego ludzie czują dziwny pociąg do jaskiń,...

Książka „Podziemie. Świat pod naszymi stopami” zaczyna się zwyczajnie. Autor Will Hunt opowiada swoją historię, jak zafascynował go podziemny świat: kanały, tunele, katakumby, jaskinie. Czytając książkę wkraczamy w świat autora, zagłębiamy się, schodzimy coraz głębiej. Jego opowieść pochłania nas jak ciemność w podziemiach. Sprawia, że zatracamy się. Autor porusza się po kilku płaszczyznach. Poznajemy różne zachowania, które ujawniają się w trudnych ekstremalnych warunkach. Organizm ludzki walczy o przetrwanie, potrafi przystosować się do zmieniającego się otoczenia. Autor opisuje szereg badań, które przeprowadzono na ludziach obserwując ich zachowania. Umysł ludzki jest niewątpliwie wielką zagadką, którą próbujemy rozwiązać. Książka otwiera nam oczy na rzeczy, które nie dostrzegamy w codziennym życiu. Końcówka książki opisuje psychologiczne i filozoficzne przemyślenia na temat natury ludzkiej. Nie spodziewałem się naprawdę tak wielowymiarowej lektury.

Książka „Podziemie. Świat pod naszymi stopami” zaczyna się zwyczajnie. Autor Will Hunt opowiada swoją historię, jak zafascynował go podziemny świat: kanały, tunele, katakumby, jaskinie. Czytając książkę wkraczamy w świat autora, zagłębiamy się, schodzimy coraz głębiej. Jego opowieść pochłania nas jak ciemność w podziemiach. Sprawia, że zatracamy się. Autor porusza się po...

Uwielbiam tę książkę za jej interdyscyplinarność i złożoność. Nie tylko podróżujemy tu z autorem po wszelkiego rodzaju podziemnych środowiskach, ale dostajemy też dawkę jego przemyśleń o tym czym podziemny świat jest dla nas, co oznacza zagubienie się w nim, dosłownie i w przenośni, dlaczego mimo strachu przed ciemnością i odcięciem od bodźców świata zewnętrznego od wieków (tfu tysiącleci) te słabo zbadane przestrzenie przyciągają rzesze śmiałków. Mamy tu odniesienia do podobnych motywów w literaturze i filozofii, a także w biologii, antropologii kulturowej, historii...

Odwiedzamy paryskie katakumby, co staje się okazją do poznania XIX wiecznego fotografa pioniera Nadara.

Trafiamy do idealnej ciemności głębokich jaskiń, by zbadać pierwotne ludzkie odruchy, gdy mózg nie otrzymuje zwykłej ilości bodźców zmysłowych i wypełnia tę bezczynność wizjami. Tego samego próbował pewien naukowiec, który dla eksperymentu postanowił spędzić w ciemności 2 miesiące!

Każdy rozdział to mnóstwo ciekawych historii, o wielu z nich będę szukać książek, bo są super ciekawe.

Mogłabym czytać tylko takie książki - nauka i przygoda jak w dzieciństwie :)

Uwielbiam tę książkę za jej interdyscyplinarność i złożoność. Nie tylko podróżujemy tu z autorem po wszelkiego rodzaju podziemnych środowiskach, ale dostajemy też dawkę jego przemyśleń o tym czym podziemny świat jest dla nas, co oznacza zagubienie się w nim, dosłownie i w przenośni, dlaczego mimo strachu przed ciemnością i odcięciem od bodźców świata zewnętrznego od wieków...