Yannick Graziani urodził się w 1973 roku w Nicei. Przygodę ze wspinaczką rozpoczął jeszcze jako dzieciak w pobliskim ogródku wspinaczkowym. Mając szesnaście lat zdobył Mont Blanc. Nie tylko rozsmakował się wówczas w górskich podbojach, ale postanowił także związać się z górami zawodowo. Pokonał wiele technicznie wymagających dróg w Alpach i Andach, ale ambicja pchała go dalej, w najwyższe góry świata.

W ciągu dwudziestu lat swojej kariery uczestniczył w ponad czterdziestu wyprawach w Himalaje. Zdobył między innymi Kanczendzongę (8586 m) wschodnią ścianą, Nanga Parbat (8126m) od zachodu, Makalu (8481 m) wschodnią ścianą, pokonał również południową ścianę Annapurny (8091 m). Eksplorował także trudne technicznie siedmiotysięczniki, wśród nich Chomo Lonzo (7804 m) w Himalajach Wysokich czy Pumari Chhish ( 7492 m) w masywie Hispar Muztagh w Karakorum.

Pośród jego osiągnięć jest też między innymi zjazd na nartach z Nanga Parbat flanką Diamir. W górach niestrudzenie poszukuje wyzwań i trudności technicznych, godząc się na ryzyko z tym związane.

W tym sezonie odwiedził dolinę Hunza w Pakistanie i w małym zespole wspinał się na trudne szczyty siedmiotysięczne. Zespół Helias Millerioux, Patrick Wagnon i Yannick początkowo zamierzali po przejściu północnej grani Diranu (7257 m) zjechać na nartach drogą normalną z 1968 roku, jednak ostatecznie deski zostawili w bazie i zaatakowali grań w stylu alpejskim. Wspinaczka długą, 5-kilometrową granią z bazy do bazy zajęła im 4 dni.

Do największych osiągnięć Yannicka należy przejście południowej ściany Annapurny, którego dokonał w zespole z Stéphanem Benoist. Zespół wspinał się częsciowo linią wytyczoną przez Ueli Stecka, a następnie kontynuował biegnącą bardziej wprost, nieszczęśliwie zakończoną francuską próbę z 1992 roku (Beghin-Lafaille). 10-dniowe wspinaczka w niezwykle trudnym technicznie terenie – WI5 i M5+/M6 powyżej 7000 m, i M4/M5 ok. 7500 m – jest jednym z najważniejszych przykładów stylu alpejskiego w górach wysokich.