Jak wytłumaczyć, że starożytni ludzie potrafili wydobywać, transportować i umieszczać w odpowiednim miejscu gigantyczne, ważące ponad 100, a nawet 1000 ton, bloki kamienne? W Baalbek znajdujemy doskonale dopasowane kamienne bloki ważące 1500 ton, stanowiące fundament, który nie mieściłby nawet ogromnej rzymskiej świątyni. Naszej współczesnej nauce i inżynierii nie udaje się wytłumaczyć, w jaki sposób to osiągnięto.

Co, jeśli nieznana nam kultura historyczna potrafiła przesuwać te gigantyczne kamienie, układać je jeden na drugim w idealnym dopasowaniu i ustawieniu, jeszcze zanim zaczęła się nasza najstarsza zapisana historia? Liczne starożytne miejsca na całym świecie są uważane przez wielu autorów za ostateczny dowód na to, że tysiące lat przed naszą erą jakaś starożytna kultura potrafiła tego dokonać.

Jednym z najbardziej fascynujących miejsc na powierzchni Ziemi znajduje się w Libanie. Baalbek to nazwa stanowiska archeologicznego, które w starożytnych czasach rzymskich było znane jako Heliopolis, czyli Miasto Słońca. Jedną z najbardziej intrygujących części Baalbek - i jego najświętszym obszarem w czasach pogańskich - była tak zwana Świątynia Baala, czyli Świątynia Jowisza.

Warto zauważyć, że główni eksperci mają różne poglądy na temat dokładnego wieku tego miejsca. Zgodnie z konwencjonalnymi archeologami, była to fenicka świątynia poświęcona bogu Baalowi; było to greckie miasto zwane Heliopolis (Miasto Słońca), a od czasów cesarza Augusta było to rzymska kolonia.

Prawda jest taka, że dokładny wiek pozostaje zagadką, ale niektórzy badacze uważają to starożytne megalityczne miejsce za mające co najmniej 12 000 lat, a nawet ponad 20 000 lat. Podczas gdy eksperci mogą prześledzić niektóre części tego starożytnego miejsca do określonych dat, najstarsza część ruin w Baalbek nie pasuje do żadnej znanej kultury i pierwotnie służyła jakiemuś tajemniczemu celowi.

Gigantyczne i eleganckie rzymskie kamieniarstwo i kolumny bladną w porównaniu z megalitami, na których zostały zbudowane. Świątynia bardzo wyraźnie włącza w swoje fundamenty kamienie o wadze około 1500 ton. To największe obrobione kamienie na Ziemi! To tajemnica, w jaki sposób takie kamienie mogły zostać przeniesione na miejsce, nawet zgodnie z naszą wiedzą naukową i inżynieryjną dzisiejszych czasów. Faktem jest również, że Rzymianie nie stosowali tego rodzaju kamieniarstwa.

Wśród najbardziej intrygujących z tych megalitów jest Trilithon, a oto ciekawa część: trzy kolosalne bloki mierzące 22 metry długości, 4,5 m wysokości i 3,5 m szerokości. Ich waga waha się między tysiącem a dwiema tysiącami ton. Kto może wytłumaczyć, w jaki sposób to osiągnięto tysiące lat temu?

Niektórzy badacze twierdzą, że te megalityczne bloki nie są "kamieniami fundamentowymi", jak zawsze były one deklarowane, ponieważ wygląda na to, że najważniejsze było, aby największe z kamieni były umieszczone na górze, a nie na dole, co sprawiłoby, że cała budowla stałaby się konstrukcją odwróconą.

Warto również wspomnieć, że ponieważ prawie wszystkie kamienie są ułożone jeden na drugim, możemy zobaczyć ewolucję kamieniarstwa. Badacze uważają, że to ujawnia, że niektóre z kamieni w Baalbek, ułożone na megalitach, są faktycznie starsze niż czasy rzymskie. Co ciekawe, te kamienie są GIGANTYCZNE zatem, w jaki sposób te masywne bloki zostały umieszczone na miejscu?

W 1977 roku Jean-Pierre Adam dokonał krótkiego badania sugerującego, że duże bloki mogły być przesuwane na wałkach z użyciem maszyn wykorzystujących wciągniki i bloki linowe, a ten proces teoretycznie mógł wykorzystywać 512 pracowników do przeniesienia bloku ważącego 557 ton (około 243 tony lżejszego niż bloki Trilithonu).

Mimo to do dzisiaj Baalbek stanowi nierozwiązaną zagadkę i dowodzi, że jest jeszcze dużo starożytnych technologii, o których współcześnie nie mamy pojęcia.