Anneliese Michel

To jest autentyczna historia opętania przez demony młodej niemieckiej dziewczyny potwierdzona faktami. Zmarła, by ratować inne zagubione dusze, by odpokutować za ich grzechy”, Anna Michel (matka Anneliese, 2005 rok).

Słynne opętanie Anneliese stało się inspiracją do nakręcenia filmu pt “Egzorcyzmy Emily Rose”. Jak było w rzeczywistości?

W roku 1968, kiedy była w wieku 17 lat i uczyła się jeszcze w szkole średniej, Anneliese zaczęła cierpieć na silne konwulsje. Sąd ustalił, że pierwsze ataki epileptyczne zaczęła doświadczać w roku 1969. To było w czasach, kiedy neurolog z kliniki psychiatrycznej w Wurzburg zdiagnozował u niej silną epilepsję. Wkrótce po tym Anneliese zaczęła doświadczać diabelskich halucynacji pojawiających się w czasie modlitwy.

Dziewczyna zaczęła słyszeć głosy, które wmawiały jej, że została przeklęta. Sąd ustalił, że po roku 1973, Anneliese cierpiała na depresję i rozważała nad popełnieniem samobójstwa. W 1975 roku, przekonani o opętaniu jej rodzice “postawili krzyżyk” na lekarzach i psychiatrach. Zdecydowali się całkowicie zdać na egzorcyzmach, aby uzdrowić dziewczynę.

Pierwsza nieoficjalna diagnoza została postawiona przez pewną starszą kobietę, która towarzyszyła Anneliese w czasie pielgrzymki. Zauważyła, że Anneliese szczególnie unika obrazu Chrystusa, i że stanowczo odmawiała picia wody ze świętego źródła. Kobieta twierdziła również, że Anneliese “piekielnie brzydko pachniała”. Egzorcysta z pobliskiego miasta zbadał dziewczynę i wywnioskował, że została ona opętana przez demona.

Po dwóch nieudanych prośbach, Biskup w końcu wyraził zgodę na przeprowadzenie obrzędu egzorcyzmów. Anneliese była przekonana, że została opętana przez Lucyfera, Judasza Iscariota, Nerona, Kaina, Hitlera i Fleischmann`a. Wspominała również o kilku innych przeklętych duszach, które manifestowały przez nią.

Anneliese dopuszczała się jeszcze bardziej niepokojących i dziwnych czynów. Potrafiła zlizywać i pić własny mocz z podłogi. Zjadała muchy, pająki i węgiel. Odgryzała głowy martwych ptaków. W jednym przypadku przez dwa dni pełzała pod stołem i szczekała jak pies. Często słyszano przez ściany jej wielogodzinne, przeraźliwe wrzaski. Rwała i szarpała własne ubranie i oddawała mocz na podłogę, co było regularnym zdarzeniem. W innych przypadkach, Anneliese twierdziła, że widzi demony w twarzach innych ludzi.

Anneliese wytrzymała 67 egzorcyzmów przez ponad 10 miesięcy. Przez ten czas pękły wiązadła w jej kolanach z powodu ok. sześciuset przyklęknięć, które wykonywała podczas sesji. Przyklęknięcia były aktem czci lub szacunku składającego się na padanie na jedno lub dwa kolana (nazywanym “podwójnym przyklęknięciem” ).

30 czerwca, 1976 roku, podczas ostatniego obrządku przed jej śmiercią, była już zbyt słaba i wychudzona, by uklęknąć samodzielnie, pomagali jej przy tym rodzice. W czasie Wielkanocnym, Anneliese zaczęła odmawiać jedzenia i picia. Jej konwulsje powróciły z większą dzikością. Nie wzywano wtedy żadnych lekarzy. Podczas rozprawy, specjaliści twierdzili, że gdyby choć jedna, z oskarżonych osób, spróbowała siłą nakarmić Anneliese, ta nadal by żyła.

Zgodnie z Autopsją z dnia 1 lipca, 1976 roku, Anneliese Michel zmarła od dużego odwodnienia i wygłodzenia. Przed samą śmiercią cierpiała również na zapalenie płuc i miała wysoką gorączkę. Pochowano ją obok jej nieślubnej siostry, Marty, na zewnętrznych obszarach cmentarza (zdjęcie). Ten właśnie obszar zwykle przeznaczony jest dla dzieci z nieprawego łoża i samobójców. Pewni eksperci utrzymują, że jest to możliwe. Psychiatrzy, którzy zeznawali podczas procesu, mówili o “doktrynerskiej prowokacji”, która w odniesieniu do Anneliese tłumaczy, że ona uznała swoje zachowania za formę opętania przez demona, głównie przez egzorcystów, którzy utwierdzali ją w tym przekonaniu. W 1984 roku, niemieccy biskupi i teologowie złożyli petycję do Rzymu, by zmienić obrzędy egzorcyzmów.

Dnia 25 lutego, 1978 roku, prawie po dwóch latach od jej śmierci, ciało Anneliese zostało wykopane i przeniesione do nowej, dębowej trumny. Rodzice tłumaczyli się, że pragnęli przenieść ją z taniej, skromnej trumny, w której to została pochowana do nowej. Niektórzy sugerowali, że było to tylko usprawiedliwienie ekshumacji. Rodzice mieli rzekomo postępować według wiadomości otrzymanych od karmelitańskiej zakonnicy z dzielnicy Allgaeu w południowej Bawarii. Zakonnica powiedziała rodzicom zmarłej, że miała wizję, w której widziała nienaruszone ciało ich córki. Oficjalne sprawozdania stwierdzają, że ciało wykazywało stały rozkład. Fotografie ekshumowanego ciała nigdy nie opublikowano, a rodzicom zakazano mówić o ekshumacji. Grób widać z oddali, z okien sypialni ich domu, gdzie matka mieszka po dzień dzisiejszy. Jedna z sióstr Anneliese wyjaśniała przed sądem w 1978 roku, że Anneliese stanowczo nie chciała pójść do szpitala dla umysłowo chorych, gdzie podano by jej środki uspokajające i zmuszano ją, by jadła. Dziewczyna zmuszała siebie do “postu”, ponieważ twierdziła, że uwolni ją to od wpływu szatana. W czasie śmierci, dziewczyna ważyła zaledwie 68 lbs. Przed samą śmiercią powiedziała, że jej śmierć jest pokutą za grzechy krnąbrnej młodości i winy duchownych współczesnego kościoła.

Ostatnie słowa Anneliese Michel: Słaba i na skraju śmierci, Anneliese, powiedziała do egzorcystów: “Błagam o rozgrzeszenie”, do swojej matki, Anny, powiedziała: “Mamo, boję się … “.

Podczas premiery filmu “Egzorcyzmy Emily Rose”, pewien niemiecki serwis umieścił na swojej witrynie nagranie audio, na którym słyszymy głos prawdziwej Anneliese Michel, podczas jednego z egzorcyzmów. Witryna otrzymała jedno z 43 wykonanych nagrań zrobionych podczas 67 egzorcyzmów. Słychać tam “komentatorów” rozmawiających o demonach Kain, Neron i Hitler, którzy wg Anneliese opętali jej ciało.