Antoni Macierewicz - szef MON. poglądy, życiorys [SYLWETKA]

Antoni Macierewicz Minister Obrony Narodowej w rządzie Beaty Szydło. Szef MON kandydował do Sejmu z okręgu Piotrków Trybunalski. Macierewicz to wiceprezes Prawa i Sprawiedliwości, historyk i działacz opozycji w PRL. Jest szefem sejmowego zespołu ds. katastrofy Smoleńskiej i byłym wiceministrem MON, odpowiedzialnym za likwidację WSI.

Urodził i wychował się w Warszawie. W liceum został usunięty z listy uczniów za odmowę potępienia orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich, które było jednym z najważniejszych etapów pojednania polsko-niemieckiego po II wojnie światowej.

Macierewicz - działalność opozycyjna

Później rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim, podczas których działał w opozycji - należał do Zrzeszenia Studentów Polskich oraz uczestniczył w strajkach w marcu 1968, za co został aresztowany. Po publikacji książki "Anatomia buntu. Kuroń, Modzelewski i komandosi" Andrzeja Friszke toczyła się debata nt. tego czy Macierewicz obciążał w zeznaniach z przesłuchań w tamtym okresie innych opozycjonistów, m.in. Wojciecha Onyszkiewicza. Ten ostatni przyznał na łamach "Tygodnika Powszechnego", że dla niego Macierewicz był po marcu 1968 "symbolem osoby niezłomnej", która wróciła do działalności opozycyjnej mimo represji i to, co zeznał jako "niedoświadczony nastolatek" tego nie zmieni. W 1970 Macierewicz zorganizował zbiórkę krwi dla ofiar masakry na Wybrzeżu. Zaangażowanie w opozycję demokratyczną przeszkodziło mu w działalności naukowej - mimo przyjęcia na doktorat w Instytucie Historii PAN jego kandydatura nie została zatwierdzona. W połowie lat 70.wykładał historię Ameryki Łacińskiej na UW, jednak kolejny raz zablokowano mu przewód doktorski, zabroniono mu też wyjazdu badawczego do Argentyny. Współzakładał Komitet Obrony Robotników. W 1977 i 1979 był kolejny raz aresztowany - kolejno na dwa miesiące i potem na kilka dni. Był też stale inwigilowany i 23 razy zatrzymywany na 48 godzin przez służby PRL.

W 1981 wykładał historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był również sekretarzem naukowym Ośrodka Badań Społecznych NSZZ "Solidarność", komisji krajowej "Solidarności", a po wprowadzeniu stanu wojennego członkiem komitetu strajkowego w Stoczni Gdańskiej. Po zakończeniu protestu przez władze, internowano go oraz jego żonę, Hannę. Po przenosinach do kilku innych zakładów uciekł ze szpitala w Sanoku dzięki ks. Adamowi Sudołowi. Ukrywał się potem przez dwa lata, aż do 1984 roku. W tym czasie kierował i redagował gazetami podziemnymi.

Poglądy i kariera polityczna

W 1989 roku współtworzył i został wiceprezesem ZChN. Był w Komitecie Obywatelskim "Solidarność". W 1990 prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski nagrodził go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W pierwszych demokratycznych wyborach Macierewicz dostał się do Sejmu z warszawskiej listy Wyborczej akcji Katolickiej. Jako szef MSW w rządzie Jana Olszewskiego w 1992 r. wykonał uchwałę lustracyjną Sejmu, publikując tzw. listę Macierewicza, zawierającą nazwiska polityków zarejestrowanych przez SB jako tajni współpracownicy. Znajdowali się na niej m.in. Lech Wałęsa i ówczesny marszałek Sejmu Wiesław Chrzanowski, których później sąd lustracyjny oczyścił z zarzutów. Wałęsa przesłał wniosek o natychmiastowe odwołanie rządu i premiera Olszewskiego. Sam Macierewicz został też usunięty z ZChN. Potem stworzył partię Akcja Polska, która weszła w skład Ruchu dla Rzeczpospolitej Olszewskiego. Jednak w 1993 Macierewiczowi nie udało mu się zostać posłem. Do Sejmu wrócił w 1997 po reaktywacji swojej partii i przyłączeniu jej do Ruchu Odbudowy Polski. Po rozłamie w ugrupowaniu przez krótki czas był w stworzonym przez siebie Ruchu Katolicko-Narodowym. Do Sejmu w 2001 dostał się jednak z warszawskiej listy Ligi Polskich Rodzin. Bez skutku ubiegał się o urząd prezydenta Warszawy (8. miejsce), ale za to udało mu się dostać do Parlamentu Europejskiego w 2004. W 2006 został mianowany wiceministrem obrony narodowej, a w październiku tego samego roku również szefem Służby Kontrwywiadu Wojskowego. Kontrowersje wywołała przeprowadzana przez niego likwidacja Wojskowych Służby Informacyjnych, poprzedzających SKW.

Raport Macierewicza został ogłoszony w styczniu 2007 w Monitorze Polskim z podpisem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Ówczesny szef MON Radosław Sikorski chciał dymisji wiceministra, jednak Macierewicz dostał jedynie upomnienie i odwołano go dopiero w listopadzie 2007, po uzyskaniu mandatu poselskiego z listy Prawa i Sprawiedliwości. Po katastrofie Smoleńskiej Macierewicz stanął na czele sejmowej komisji mającej wyjaśnić przyczyny rozbicia rządowego Tu-154. Według kolejnych raportów tego zespołu parlamentarnego, na pokładzie Tupolewa doszło do wybuchu, co wywołuje liczne kontrowersje w debacie publicznej.

Więcej informacji na temat wyborów parlamentarnych znajdziecie w portalu MamPrawoWiedziec.pl

Więcej o:
Copyright © Agora SA