Jurek Owsiak - człowiek instytucja, a za nim dziesiątki tysięcy wolontariuszy i miliony otwartych na pomoc Polaków na całym świecie. Przeczytajcie kilka ciekawostek o WOŚP o których nie każdy wie.

Jak co roku od 24 lat w styczniu na ulice wyszło tysiące wolontariuszy. Każdy z identyfikatorem i gotowym do przylepienia charakterystycznym sercem. Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej pomocy na stałe wpisał się w nasza świadomość. Wszyscy wiemy czym się zajmują, na co wydawane są pieniądze. Podejrzewam jednak, że o pewnych faktach mogliście nie wiedzieć…

1. Badania słuchu u noworodków.

W ramach Programu Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków, każde nowonarodzone dziecko zostaje przebadane. Daje to wynik ponad 1000 dzieci które codziennie diagnozuje się pod kątem ewentualnych wad słuchu. Fundacja zakupiła sprzęt do wszystkich oddziałów noworodkowych i uzupełniła go w 67. ośrodkach audiologicznych i laryngologicznych. Stawia to Polskę pod tym względem w gronie liderów na skale nie tylko europejską, ale i światową.

2. Sprzęt zakupiony z funduszy WOŚP tylko dla placówek publicznych.

Cały sprzęt zakupiony w ramach fundacji, zostaje przekazany tylko placówką które posiadają podpisaną umowę z NFZ. Sprzed jest przekazywany bezpłatnie i nie może być wykorzystywany komercyjnie.

3. Złote serduszka wytwarza się ze złota z poprzedniego finału.

Pomysł ze złotymi serduszkami powstał podczas pierwszego Finału, gdy fundacja otrzymała dużo złotych łańcuszków, pierścionków i kolczyków. Postanowiono je przetopić i z nich stworzyć drogocenne serca. Każde serce ma swój numer. Pierwsze 10 licytowane jest w sztabach, kolejne telefonicznie podczas finału w TVP.  Ostatnie serce,  z numerem 13, tradycyjnie zostaje w fundacji. Najdroższe serce numer  1 zostało wylicytowane podczas finału w 2010 roku za kwotę 1 110 000 zł.

4. Pierwszy "finał" miał miejsce w Jarocinie w 1992 roku. Zebrano wtedy w przeliczeniu około 20 tysięcy złotych.

Pierwsi wolontariusze nie mieli identyfikatorów i puszek. Zbierali pieniądze do wszystkiego co mieli pod ręką. Najczęściej bezpośrednio do worków, lub do własnoręcznie zrobionych puszek.

5. Aby dostać pozwolenie na kolejną zbiórkę, orkiestra musi rozliczyć w MSWiA każdą złotówkę zebrana podczas ostatniego finału.

Orkiestra nie dostała by zgody na kolejny finał, gdyby pieniądze wydane były niezgodnie z przeznaczeniem lub gdy były by wykryte jakiekolwiek nieprawidłowości. Dlatego wydatki orkiestry są dokładnie rozliczane i przejrzyste. Jaki sprzęt został przekazany szpitalom z naszego rejonu, jak i na co dokładnie poszły nasze pieniądze możemy znaleźć na stronach internetowych Fundacji.

6. Zajrzyj na: www.nacoidamojepieniadze.wosp.org.pl i zaznacz kwotę, która rzuciłeś do puszki, a dowiesz się, jaką jej część przeznaczono np. na noworodki, na dzieci z chorobami serca a jaką na seniorów.

Jak na razie dostępne jest rozliczenie 22. Finału. Rozliczanie 23. Finału nadal trwa i dostępne będzie do 30 czerwca tego roku.

7. Pieniądze ze zbiórek nie są przeznaczane tylko na zakup sprzętu, ale także na działania edukacyjno wychowawcze.

Od 2006 roku Fundacja prowadzi program "Ratujemy i uczymy ratować" w ramach którego dzieci z pierwszych klas szkoły podstawowej uczą się podstawowych czynności ratujących życie. W ramach programu przeszkolono już 26 893 nauczycieli z 12 160 szkół, co stanowi 91% wszystkich szkół podstawowych w Polsce! To nie jedyna prowadzona przez fundacje edukacyjna akcja.

8. Kto finansuje Przystanek Woodstock?

Przystanek Woodstock nie jest finansowany z pieniędzy zebranych na corocznych zbiórkach. Finansują go  przede wszystkim sponsorzy a także finansowany jest z sprzedaży gadżetów i licencji na działalność handlową.

9. Wielką Orkiestrę Świątecznej pomocy zna ponad 97% Polaków.

A blisko 34 milionów osób uważa, że powinniśmy się chwalić nią poza granicami kraju. Fundacja Jurka Owsiaka staję się powoli wizytówką naszej Ojczyzny. Nierozerwalnie cieszy się ona ogromnym poparciem społecznym, o jakim pomarzyć mogą wszystkie partie polityczne  w kraju.

10. Jurek Owsiak pomógł niewidomym dzieciom w.... Rwandzie.

Tak, tak, dobrze czytacie. Na Facebooku opowiedziała tą historię jego wieloletnia współpracowniczka Maria Rochowicz:

"Znam Owsiaka 17 lat. To dość czasu, aby się przyjrzeć mu w różnych sytuacjach" - pisze. "Jedna z tych sytuacji , która zdarzyła się jesienią 2012 roku, odsłoniła mi jego nieznaną twarz. Kiedy był w firmie jak co roku po odbiór skarbonek, zapytałam, czy mógłby zajść do mnie do biura na chwilę prywatnej rozmowy. Zgodził się chętnie. Stałam przed nim nie wiedząc, jak zacząć. Rozpoczęłam jakimś nieporadnym wstępem, że to nietypowa sytuacja, nie z jego klimatów i że niech nie czuje się źle, gdyby musiał odmówić, bo nie będzie miał ochoty lub nie będzie miał formalnych możliwości - zrozumiem to, etc. Na co on zajrzał mi w oczy i powiedział:

- No mów, daj spokój tym wstępom.

Rochowicz wyjaśniła więc, o co chodzi.
"- Zadzwonił do mnie mój przyjaciel - mnich z prośbą, aby zapytać cię, czy byłaby możliwość pomocy komuś, kto pracuje w Afryce, w Rwandzie, z dziećmi niewidomymi. Ale to są zakonnice, franciszkanki z Warszawy. Prowadzą tam szkołę. Nie mają ani jednej maszyny Braille'a. Czy byłaby możliwość, abyś im pomógł, zakupił choć kilka takich maszyn? Czy to nie problem dla ciebie, że to Kościół?".

„ To żaden problem. Pomagam wielu misjonarzom. Szanuję ich pracę, bo robią bardzo dobrą robotę. I tylko mi żal, że tacy cenni ludzie pracują poza Polską, bo gdyby pracowali tutaj, to polski Kościół byłby o ich pracę inny, lepszy. Umów spotkanie z nimi. A ja się zorientuję, czy będę mógł im te maszyny kupić".
Kobieta twierdzi, że nie kryła zdziwienia taką reakcją.

"Oniemiałam zaskoczona, że nie cmokał, nie kręcił głową, nie zastanawiał się. Za jakieś dwa tygodnie spotkaliśmy się. Przyszłam do Fundacji z siostrą Agnieszką z Warszawy i s. Rafaelą, która pracuje w Afryce od ponad 20 lat. W sali konferencyjnej czekała na nas żona Jurka. Wpadł Jurek, przywitał się i zapytał:

- Ile maszyn siostra potrzebuje?

- No chociaż kilka, byłabym zadowolona z 5 czy 10 sztuk - odparła s. Rafaela.

- A ile tych dzieci ma siostra w szkole? - zapytał Jurek.

- Dzieci mamy sporo, bo to jedyna tam szkoła dla niewidomych. Jest ich 125.

- No to zakupimy 125 maszyn. Remek, poszukaj ofert, tylko od jakiegoś dobrego producenta, tak, żeby się siostrom nie psuły i żeby nie miały problemu z serwisem. Omówcie szczegóły, dostawę i całą resztę - zdecydował Jurek i wyszedł.

Tak też się stało. Maszyny Brajla zostały zakupione i w maju 2013 roku przekazane siostrom pracującym w Rwandzie.

Możemy mieć różne zdanie na temat fundacji. Ale jedno nie podlega wątpliwości. Sprzęt zakupiony w ramach akcji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy naprawdę ratuje życie i pomaga potrzebującym. Wiemy to my, rodzice, których dzieci korzystały, korzystają i być może będą korzystać z tego sprzętu. Wiedzą to też osoby starsze, które często spychane na dalszy plan, padają ofiara cięć budżetowych i oszczędności, orkiestra gra również dla nich.

Nie oszukujmy się: to co robi Owsiak, każdy z nas prędzej czy później doceni, doceni gdy na własnej skórze będzie mu dane sprawdzić działanie sprzętu zakupionego przez Fundację...

(Łukasz Morek)

Ostatnie artykuły z kategorii Rozmaitości:

Kooperatywa spożywcza w Campusie Bemke. Co to takiego?

Kolejny wrak odjechał lawetą z andrychowskiego osiedla

Kolejne integracyjne spotkanie Kolping. Tym razem świąteczne

Wadowicki magistrat ogłosił czwartą edycję konkursu "Serce Roku"

Fontanna na wadowickim rynku po zimowej przerwie już tryska

Nie masz uprawnień do komentowania tego artykułu.