Obraz głupoty ludzkości, kpina z religii, polityki, władzy, relacji i wszystkiego. Vonnegut jak zawsze - poniżej pewnego poziomu nie schodzi, a poziom ma bardzo dobry.

Obraz głupoty ludzkości, kpina z religii, polityki, władzy, relacji i wszystkiego. Vonnegut jak zawsze - poniżej pewnego poziomu nie schodzi, a poziom ma bardzo dobry.

to jest to

to jest to

Najpierw wysłuchałem podcastu o Vonnegucie, potem obejrzałem film dokumentalny więc doszedłem do wniosku, że byłoby głupio nie znać żadnej książki Vonneguta. I po raz któryś już w ostatnich miesiącach mam mieszane uczucia względem swojego (nie)oczytania. Z jednej strony mam do siebie pretensję, że tego nie znałem, z drugiej strony cieszę się, że poznałem to teraz. Mam nadzieję, że jeszcze wiele takich miłych zaskoczeń przede mną.

Gdybym tę książkę uznał za science-fiction to musiałbym ocenić, że to słabe, szczególnie w zakresie "science". Ale to chyba jest inny gatunek, gdybym choć wiedział jaki... W każdym razie to jest świetnie napisana, znakomita opowieść o czymś bardzo ważnym, nawet jeśli nie potrafię zdefiniować o czym. Może o tym jak działa polityka? A może o tym, jak działa religia? A może wcale nie...

Napisane jest to stylem, którego do tej pory chyba jeszcze nie spotkałem a na pewno nie w takim natężeniu. Proste zdania ze złożoną treścią. Czyta się lekko i szybko ale myśli się mocno i długo.

A to tego to poczucie humoru - w czasie całej lektury miałem na ustach szczególną minę - taką na sekundę przed pełnym uśmiechem. Humor jest tu wszechobecny ale tuż pod powierzchnią, bez rechotu ale intensywny.
No to czas na śniadanie mistrzów...

Najpierw wysłuchałem podcastu o Vonnegucie, potem obejrzałem film dokumentalny więc doszedłem do wniosku, że byłoby głupio nie znać żadnej książki Vonneguta. I po raz któryś już w ostatnich miesiącach mam mieszane uczucia względem swojego (nie)oczytania. Z jednej strony mam do siebie pretensję, że tego nie znałem, z drugiej strony cieszę się, że poznałem to teraz. Mam...

E-book

E-book

Moje drugie spotkanie z tym autorem i już wiem, że nie ostatnie.

Moje drugie spotkanie z tym autorem i już wiem, że nie ostatnie.

Nie ujął mnie ten styl, taki monty-pythonowski. Chociaż momentami nawet śmieszne. Ale to nie mój klimat, ja nawet Monty Pythona nie obejrzałam do końca, bo mnie znudził ;P
Nie wciągnęła mnie ta książka, a jak mnie książka nie wciąga, nie zachwyca ani nie ujmuje to po 50-tej stronie odpuszczam, życie jest za krótkie.
Rozumiem, że wielu osobom może się spodobać, kwestia gustu.
Nie daję oceny, bo nie przeczytałam do końca.

Nie ujął mnie ten styl, taki monty-pythonowski. Chociaż momentami nawet śmieszne. Ale to nie mój klimat, ja nawet Monty Pythona nie obejrzałam do końca, bo mnie znudził ;P
Nie wciągnęła mnie ta książka, a jak mnie książka nie wciąga, nie zachwyca ani nie ujmuje to po 50-tej stronie odpuszczam, życie jest za krótkie.
Rozumiem, że wielu osobom może się spodobać, kwestia...

Przeczytać, gdy przeczyta się już wszystko.

Sarkastyczny komentarz do sytuacji światowej lat '60. Szydera z literata i jego inteligencji pierwotniaka, szydera z krótkowzrocznego naukowca dla którego istnieje tylko jego idee fixe, szydera z pustogłowego nowobogackiego pędzącego za instynktami, szydera ze świętej księgi i jej przesłań, szydera z dyplomaty i jego wyniosłości, szydera z dobrych chęci i ich naiwności, szydera z patriotyzmu zasłaniającego nepotyzm, szydera z przyjaźni Wuja Sama podobnej do przyjaźni niedźwiedzia, na koniec szydera ze 'stosunku sexualnego' a nawet z samego końca świata.

Jak na Vonneguta - straszna nędza. Trzecie czy czwarte jego dzieło a styl nie do końca ukształtowany. Przesiąknięta nieumotywowanymi wulgaryzmami. Szczęśliwie długość rozdziałów rozciąga się od 0,5 do 1,5 strony, dzięki czemu można lekturę bezpiecznie przerywać i do niej wracać w dowolnym czasie.

Wszelkie zachwyty nad tą książką są grubo przesadzone. Trochę jak fuzja Gombrowicza z Mrożkiem tylko 3 klasy niższa. Znakomita lektura dla licealistów dumnie stojąca obok Whartona, Keseya i 'Buszującego w zbożu'.

Przeczytać, gdy przeczyta się już wszystko.

Sarkastyczny komentarz do sytuacji światowej lat '60. Szydera z literata i jego inteligencji pierwotniaka, szydera z krótkowzrocznego naukowca dla którego istnieje tylko jego idee fixe, szydera z pustogłowego nowobogackiego pędzącego za instynktami, szydera ze świętej księgi i jej przesłań, szydera z dyplomaty i jego wyniosłości,...

"Kocia kołyska" to fascynująca podróż w świat absurdu, genialności i grozy stworzona przez wybitnego twórcę literatury, Kurta Vonneguta.
Narrator powieści, dziennikarz pragnący napisać biografię genialnego naukowca, doktora Feliksa Hoenikkera, odkrywa przed czytelnikiem historię nietypowej rodziny i jej niebezpiecznego dziedzictwa.
Hoenikker, twórca bomby atomowej, jest przedstawiony jako postać zdystansowana, niemal autystyczna, żyjąca w swoim własnym świecie, zupełnie obojętna na ludzi i ich sprawy. Choć taka kreacja bohatera może wydać się przesadzona, Vonnegut wplata w nią pewną ironię, co sprawia, że czytelnik zastanawia się nad rzeczywistą naturą geniusza i jego relacji z otoczeniem.
Rozpoczynając swoje śledztwo, narrator dociera do dzieci Hoenikkera, które także jawią się jako postacie wyjątkowe, a cała historia staje się coraz bardziej surrealistyczna w drugiej części, kiedy to akcja powieści przenosi się na wyspę San Lorenzo. Tutaj autor bawi się konwencją, ukazując mieszkańców wyspy w nieco karykaturalny sposób, a bokononizm - religia głoszoną na wyspie - jest jednocześnie źródłem satyry i refleksji nad naturą ludzkiej wiary .
Religijna tematyka towarzyszy książce aż do samego końca, gdzie Vonnegut wydaje się przekazywać pewne spostrzeżenia na temat roli religii w społeczeństwie. Podejście do religii jako "opium dla ludu" jest tu wyraźnie obecne, a cytat o dostarczaniu ludowi pięknych kłamstw wskazuje na krytykę manipulacji za pomocą przekonań - ,,Kierujcie się w życiu formą, czyli nieszkodliwym łgarstwem - ono da wam odwagę, dobroć, zdrowie i szczęście."(Księga Bokonona 1,5)
Lód-9, ostatni wynalazek Hoenikkera, dodaje powieści elementu grozy i niebezpieczeństwa, stawiając pytanie o etykę naukową i odpowiedzialność za skutki własnych odkryć.
W stylu charakterystycznym dla Vonneguta, "Kocia kołyska" jest pełna groteski, absurdu i błyskotliwego humoru. Autor nie unika trudnych tematów, równocześnie prezentując czytelnikowi świat pełen sprzeczności i absurdów. Postacie są wyraziste, a dialogi i cytatów pełne są mądrości, co nadaje książce głębokość.
Podsumowując, "Kocia kołyska" to lektura dla tych, którzy szukają nietuzinkowej literatury, zdolnej zarówno rozśmieszyć, jak i zmusić do refleksji. Vonnegut stworzył niezwykłą opowieść, która mimo swojej surrealistycznej formy, zaskakuje trafnością spostrzeżeń na temat ludzkiej natury i rzeczywistości.

"Kocia kołyska" to fascynująca podróż w świat absurdu, genialności i grozy stworzona przez wybitnego twórcę literatury, Kurta Vonneguta.
Narrator powieści, dziennikarz pragnący napisać biografię genialnego naukowca, doktora Feliksa Hoenikkera, odkrywa przed czytelnikiem historię nietypowej rodziny i jej niebezpiecznego dziedzictwa.
Hoenikker, twórca bomby atomowej, jest...

Pełna aluzji, alegorii, symboliki i intelektualnego humoru filozoficzna opowieść pozostawiająca czytelnikowi wolność interpretacji i refleksji celem wyniesienia z niej, ile chce i w jakiej formie.

Pełna aluzji, alegorii, symboliki i intelektualnego humoru filozoficzna opowieść pozostawiająca czytelnikowi wolność interpretacji i refleksji celem wyniesienia z niej, ile chce i w jakiej formie.

W bardzo łagodny, spokojny sposób autor przedstawia koniec świata.
Nie do końca jestem przekonany do tej książki. Nie jest zła, ale czegoś mi tu brakuje. Wygląda trochę jak zlepione w trakcie pisania pomysły.
Chyba ciekawsze byłyby dalsze losy bohaterów

W bardzo łagodny, spokojny sposób autor przedstawia koniec świata.
Nie do końca jestem przekonany do tej książki. Nie jest zła, ale czegoś mi tu brakuje. Wygląda trochę jak zlepione w trakcie pisania pomysły.
Chyba ciekawsze byłyby dalsze losy bohaterów