Książka poświęcona jest marginesowy społecznemu Nowego Jorku z lat 40. W mojej opinii fabuła jest mało angażująca a postaci mimo pozornej głębi okazują się płytkie i rozczarowujące. To wszystko w akompaniamencie beznadziei oraz uzależnień. Nie polecam

Książka poświęcona jest marginesowy społecznemu Nowego Jorku z lat 40. W mojej opinii fabuła jest mało angażująca a postaci mimo pozornej głębi okazują się płytkie i rozczarowujące. To wszystko w akompaniamencie beznadziei oraz uzależnień. Nie polecam

Legendarna młodzieńcza wspólna powieść czołowych przedstawicieli Beat Generation Williama S. Burroghsa i Jacka Kerouaca to opowieść o autentycznym zabójstwie w Nowym Jorku w 1944, osławionym jako „ morderstwo, które dało początek bitnikom”. Akcja rozgrywa się w upalne lato 1944, młodzi bohaterowie piją, pracują dorywczo, marnują czas, próbują / nieskutecznie/ zaciągnąć się na statek marynarki wojennej. Wszystko okraszone jest literaturą, kinem i homoseksualną fascynacją, która w finale doprowadzi do zbrodni. Na pewno „ A hipopotamy żywcem się ugotowały” są świadectwem pewnej epoki i legendą z uwagi na osoby autorów.

Legendarna młodzieńcza wspólna powieść czołowych przedstawicieli Beat Generation Williama S. Burroghsa i Jacka Kerouaca to opowieść o autentycznym zabójstwie w Nowym Jorku w 1944, osławionym jako „ morderstwo, które dało początek bitnikom”. Akcja rozgrywa się w upalne lato 1944, młodzi bohaterowie piją, pracują dorywczo, marnują czas, próbują / nieskutecznie/ zaciągnąć się...

Gdyby nie to, że dziennikarstwo w stylu gonzo swoje tryumfy święciło w latach sześćdziesiątych, to byłabym przekonana, iż mam do czynienia z książką reprezentującą ten właśnie gatunek. Krótkie zdania. Szczegółowy spis tego, co zostało wypite, zjedzone, powiedziane. Uczuć i emocji prawie nie ma. Za to jest powierzchowność opisu, która początkowo drażni, by w efekcie końcowym sprawić, że czytelnik absolutnie nie przejmie się losem głównych postaci. Dla mnie intrygująca była możliwość zobaczenia oczami autorów Stanów Zjednoczonych w roku 1944. Nie wiem na ile popularne było nastawienie do wojny w Europie prezentowane przez bohaterów powieści, ale zrobiło na mnie duże wrażenie. Może to kwestia martyrologii, z którą spotykamy się w naszej literaturze z tego okresu. A może opis młodych ludzi, plączących się bez celu, marnujących swoje życie, w tym samym czasie, gdy po drugiej stronie globu ludzie giną, walczą o wolność, głodują w dwójnasób przemawia przez kontrast. Nie jestem w stanie zachwycić się tą książką i raczej nie będę namawiać na lekturę. 

Gdyby nie to, że dziennikarstwo w stylu gonzo swoje tryumfy święciło w latach sześćdziesiątych, to byłabym przekonana, iż mam do czynienia z książką reprezentującą ten właśnie gatunek. Krótkie zdania. Szczegółowy spis tego, co zostało wypite, zjedzone, powiedziane. Uczuć i emocji prawie nie ma. Za to jest powierzchowność opisu, która początkowo drażni, by w efekcie końcowym...

Chyba tylko dla zainteresowanych Beat Generation. Nie jest to wybitne dzieło.

Chyba tylko dla zainteresowanych Beat Generation. Nie jest to wybitne dzieło.

Dla mnie to przede wszystkim bardzo ciekawy opis (pół)światka Nowego Jorku połowy lat czterdziestych. Ciekawa forma. Dla zainteresowanych Beat Generation - obowiązkowo.

Dla mnie to przede wszystkim bardzo ciekawy opis (pół)światka Nowego Jorku połowy lat czterdziestych. Ciekawa forma. Dla zainteresowanych Beat Generation - obowiązkowo.

Spojler
Degrengolada Nowego Jorku, rozmowy o niczym, wszechobecna beznadzieja, szwendanie się po barach, szukanie okazji do łatwego zarobku, narkotyki, alkohol z nieszczęśliwą miłością w tle.

Historia ukazana z perspektywy kilku osób, niestety nie jest szczytem jakiejś zajmującej lektury. Informacje, które uzyskujemy są poszarpane, niezbyt wciągające i tak na prawdę niczego nie wnoszą do zrozumienia motywów, jakimi kierowali się autorzy w napisaniu tego tworu.

Dopiero posłowie daje czytelnikowi te właściwe, spójne i rzeczywiste powody, dla których powstała ta książka i tylko za tę część daję swoją pozytywną ocenę.

Nie polecam

Spojler
Degrengolada Nowego Jorku, rozmowy o niczym, wszechobecna beznadzieja, szwendanie się po barach, szukanie okazji do łatwego zarobku, narkotyki, alkohol z nieszczęśliwą miłością w tle.

Historia ukazana z perspektywy kilku osób, niestety nie jest szczytem jakiejś zajmującej lektury. Informacje, które uzyskujemy są poszarpane, niezbyt wciągające i tak na prawdę...

Fragment opisujący genezę znajomości Ala i Phila to majstersztyk.

Fragment opisujący genezę znajomości Ala i Phila to majstersztyk.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością beatników, ale z pewnością nie ostatnie. Książka jest niezwykle dynamiczna i cudownie oddaje brudny klimat Nowego Jorku z lat czterdziestych. Postaci są wyraziste, a relacje między nimi na tyle pasjonujące, że nawet kiedy przez kilkanaście stron trwają dialogi czyta się to z równą pasją, jak scenę morderstwa.
Może nie za bardzo powinienem się wypowiadać, bo nie czytałem jeszcze "W drodze" Kerouac'a, ani "Nagiego Lunch'u" czy "Ćpuna" Burroughs'a, jednak wydaje się, że "Hipopotamy" stanowią świetny wstęp do twórczości tych dwóch sławnych pisarzy.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością beatników, ale z pewnością nie ostatnie. Książka jest niezwykle dynamiczna i cudownie oddaje brudny klimat Nowego Jorku z lat czterdziestych. Postaci są wyraziste, a relacje między nimi na tyle pasjonujące, że nawet kiedy przez kilkanaście stron trwają dialogi czyta się to z równą pasją, jak scenę morderstwa.
Może nie za bardzo...

Nie wiem co sądzić o tej książce. Miała być specjalna, była dość zwykła. Przedstawienie samego morderstwa czy też zeznania z niego było okropnie antyklimatyczne, a przedstawienie Nowego Jorku podczas II wojny światowej też mogłoby być bardziej rozbudowane. W zasadzie dostałam tylko białych mężczyzn obrzucających wszystkich wokół homofobicznymi wyzwiskami i źle traktujących swoje kobiety, więc zdecydowanie podziękuję tej książce. Niezbyt przyjemnie się to czytało.

Nie wiem co sądzić o tej książce. Miała być specjalna, była dość zwykła. Przedstawienie samego morderstwa czy też zeznania z niego było okropnie antyklimatyczne, a przedstawienie Nowego Jorku podczas II wojny światowej też mogłoby być bardziej rozbudowane. W zasadzie dostałam tylko białych mężczyzn obrzucających wszystkich wokół homofobicznymi wyzwiskami i źle traktujących...

Sama historia przedstawiona przez autorów jest wszystkim zainteresowanym pokoleniem beatników dobrze znana, jednak okoliczności jej wydania są dużo ciekawsze i chyba sama legenda o powstaniu tej pisarskiej kolaboracji była ciekawsza. Ale codzienne życie w Nowym Jorku pod koniec wojny ukazane przez Keruac'a i Borroughs'a jest na swój sposób fascynujące. Traktuję tę książkę bardziej jako uzupełnienie pisarskiego dorobku autorów i ich własną cegiełkę na temat tego, co stało się w nocy z 13 na 14 sierpnia 1944 roku.

Sama historia przedstawiona przez autorów jest wszystkim zainteresowanym pokoleniem beatników dobrze znana, jednak okoliczności jej wydania są dużo ciekawsze i chyba sama legenda o powstaniu tej pisarskiej kolaboracji była ciekawsza. Ale codzienne życie w Nowym Jorku pod koniec wojny ukazane przez Keruac'a i Borroughs'a jest na swój sposób fascynujące. Traktuję tę książkę...